Ο Αργύρης Κουνάδης (1924-2011) ανήκει στο χώρο της λόγιας μουσικής με σημαντικό έργο στο πεδίο αυτό, δείγμα του οποίου έχουμε παρουσιάσει στο παρελθόν και στον Δισκοβόλο, όπως τα "Τραγούδια για φωνή και πιάνο" (1988) πάνω σε ποίηση Καβάφη και Σεφέρη. Το 1971 μάλιστα μας έδωσε κι ένα δίσκο ("Κεφαλονίτικες αριέτες") με παραδοσιακό υλικό από την πατρίδα του την Κεφαλονιά διασκευασμένο κατάλληλα από τον ίδιο.
Το 1973 ο συνθέτης αποφάσισε να ανοίξει μια μεγάλη παρένθεση στη δημιουργική του πορεία, για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο απλό λαϊκό τραγούδι. Η θητεία του στο τραγούδι κράτησε μια δεκαετία περίπου (1973-1982) και στο διάστημα αυτό μας έδωσε επτά πολύ όμορφα άλμπουμ τραγουδιών που ερμήνευσαν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες του πενταγράμμου (Σωτηρία Μπέλλου, Αντώνης Καλογιάννης, Ελένη Βιτάλη, Ρένα Κουμιώτη, Δημήτρης Ψαριανός, Σταύρος Πασπαράκης, Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου, Λήδα, Κώστας Καράλης, Ελπίδα) και μερικά μάλιστα γνώρισαν πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος του λοιπόν με πρωτότυπα τραγούδια κυκλοφόρησε το 1973 από τη Lyra με τίτλο "Δεν περισσεύει υπομονή". Σε συνεργασία με την σπουδαίο στιχουργό Βαγγέλη Γκούφα έγραψε έναν πανέμορφο κύκλο τραγουδιών που συγκεντρώνουν όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της τραγουδοποιίας του: Υπέροχες μελωδίες με διακριτικές αναφορές στη δημοτική παράδοση, αλλά και στέρεοι λαϊκοί ρυθμοί βγαλμένοι μέσα από τη νεότερη λαϊκή παράδοση του ρεμπέτικου.
Μ’ αυτόν τον τρόπο δόθηκε η ευκαιρία στη μεγάλη λαϊκή ερμηνεύτρια Σωτηρία Μπέλλου να ξεκινήσει μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα καριέρα στο τραγούδι ερμηνεύοντας συνθέσεις έντεχνων δημιουργών. Το τραγούδι «Εις μνημόσυνον» (βασισμένο σε παραδοσιακή μελωδία που τραγουδούσαν αναρχικοί αντάρτες στα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου) είναι το τραγούδι που έγινε κλασικό από το δίσκο αυτό. Οι αναφορές στο καθεστώς της εποχής είναι εμφανείς σε κάποια τραγούδια και είναι αξιοπερίεργο πώς πέρασαν από τη λογοκρισία. Το ακροτελεύτιο τραγούδι «Αγιάζι» αποδίδεται από χορωδία και είναι ένα συγκαλυμμένο αργό ζεϊμπέκικο, όπου ο αιχμηρός λόγος σκόπιμα θολώνει και ακούγεται σαν μακρινός απόηχος.
Μαζί με τη συγκλονιστική Σωτηρία Μπέλλου τραγουδούν επίσης η Ελένη Βιτάλη (στην πρώτη συμμετοχή της σε δίσκο 33 στροφών) και ο παλιότερος Σταύρος Πασπαράκης.
(c) Lyra | 1973 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου