Με τα "Τραπεζάκια έξω" ολοκληρώνεται η χρυσή περίοδος του Διονύση Σαββόπουλου στη Lyra. Στο διάστημα 1966-1983 μας έδωσε εννιά συνολικά ολοκληρωμένους δίσκους που σήμερα θεωρούνται κλασικοί και σημεία αναφοράς στην ελληνική δισκογραφία.
Ωστόσο ήδη τα σημάδια μιας μεταστροφής του τραγουδοποιού ανιχνεύονται καθαρά στα "Τραπεζάκια έξω", ένα δίσκο πολύ πιο εξωστρεφή από τους προηγούμενους με εμφανείς παραχωρήσεις στον εμπορικό ήχο και τους αβανταδόρικους ρυθμούς, που πάντως εκτιμήθηκαν δεόντως από τον κόσμο, τραγουδήθηκαν πολύ και σε κάποιες περιπτώσεις τροφοδότησαν και την πολιτική συνθηματολογία της εποχής! Τέτοια τραγούδια είναι τα: "Μας βαράνε ντέφια", "Δεν είναι ρυθμός", "Ας κρατήσουν οι χοροί" και "Το χειμώνα ετούτο". Στίχοι και μουσική σε κοινότοπα μονοπάτια που συνέπλεαν με την σταδιακή παρακμή που ήδη εμφάνιζε το ελληνικό τραγούδι μέσα στη δεκαετία του '80.
Βέβαια ο παλιός καλός Σαββόπουλος είναι πάντα παρών κι αυτό το βρίσκουμε σε κάποια πολύ όμορφα χαμηλόφωνα τραγούδια, όπως το απολογητικό "Νέο Κύμα", το υποβλητικό "Μυστικό τοπίο", το αργό χασάπικο "Πρωτομαγιά", οι "Φλόγες", το "Canto". Δεν είναι και λίγα δηλαδή!
Και κάπου εκεί ο Διονύσης γυρνά επιδεικτικά την πλάτη του στο παρελθόν και στρέφει το βλέμμα του σ' ένα αμφίβολο και συζητήσιμο μέλλον που θα οδηγήσει στην ανατροπή της εικόνας που είχε σφυρηλατήσει με τις παλιότερες κλασικές του δουλειές. Γιαυτό και η μετέπειτα πορεία του με τις τρεις βασικές του δισκογραφικές καταθέσεις ("Το κούρεμα", "Μην πετάξεις τίποτα", "Χρονοποιός) προσωπικά μου είναι αδιάφορη. Εξαιρείται ασφαλώς η ενδιαφέρουσα μουσική του για κάποιες θεατρικές δουλειές που εκδόθηκε το 1996 από την PolyGram με τίτλο "Παράρτημα Α'".
(c) Lyra | 1983 | πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου