Χρήστος Λεοντής: Καταχνιά (1964)

Ο Χρήστος Λεοντής ανήκει στην πρώτη επιγονική γενιά των δύο Διόσκουρων του "έντεχνου" λαϊκού μας τραγουδιού, δηλαδή του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι. Πρωτοεμφανίστηκε μαζί με τον Μάνο Λοΐζο την άνοιξη του 1963, όταν παρουσίασαν τα πρώτα τραγούδια τους στο θέατρο Ακροπόλ, ενώ το ίδιο καλοκαίρι συμμετείχαν στα ιντερμέδια της παράστασης "Μαγική Πόλη" των Χατζιδάκι-Θεοδωράκη, όπου οι δυο τους διηύθυναν την ορχήστρα παίζοντας δικά τους ανέκδοτα ακόμη τραγούδια.

Ένα χρόνο αργότερα λοιπόν, το 1964, ο Χρήστος Λεοντής ηχογράφησε τον πρώτο μεγάλο του δίσκο με τίτλο "Καταχνιά", έργο οριακό στην εξέλιξη του έντεχνου τραγουδιού και μια καίρια στιγμή της ελληνικής δισκογραφίας. Οι στίχοι ανήκουν στον μεγάλο μάστορα του λαϊκού μας τραγουδιού Κώστα Βίρβο, ενώ τα έντονα φορτισμένα εμβόλιμα σχόλια που περιγράφουν τραγικές εικόνες από τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής είναι του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου. 

Τα τραγούδια του έργου ερμήνευσαν με τρόπο συγκλονιστικό και αξεπέραστο ο Στέλιος Καζαντζίδης (σε μια από τις ελάχιστες συνεργασίες του με έντεχνους συνθέτες) και η Μαρινέλλα. Τα περισσότερα τραγούδια πέρασαν στα χείλη του κόσμου και σήμερα θεωρούνται κλασικά. Ταυτόχρονα συνέβαλαν αποφασιστικά στην καθιέρωση του νέου συνθέτη, ο οποίος θα αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου ελληνικού τραγουδιού.

Η "Καταχνιά" είναι επίσης ένας από τους σπάνιους θεματικούς δίσκους που γράφτηκαν για τη δύσκολη εκείνη εποχή της ξένης κατοχής του τόπου μας προβάλλοντας μέσα από τη δίνη του σκοταδιού και του θανάτου ένα όραμα για ένα καλύτερο αύριο και μια αισιόδοξη ματιά προς το μέλλον. Σήμερα βέβαια ίσως όλα αυτά μοιάζουν πομπώδη και μεγαλοϊδεατικά, ωστόσο στη συγκεκριμένη εποχή λειτούργησαν σχεδόν προφητικά για ένα νέο σκοτάδι που ήταν γραμμένο για τον τόπο τρία μόλις χρόνια αργότερα.

Πέρα από τους δύο κορυφαίους ερμηνευτές στο δίσκο συμμετέχει ο ηθοποιός Δημήτρης Μυράτ στο ρόλο του αφηγητή, καθώς και η Χορωδία Κορίνθου. Το εικαστικό μέρος της έκδοσης επιμελήθηκε ο σπουδαίος ζωγράφος Σπύρος Βασιλείου.

ΥΓ. Στον "Δισκοβόλο" έχει παρουσιαστεί επίσης μια νεότερη ζωντανή εκτέλεση του έργου που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Ιανουάριο του 2000.

(c) Minos | 1964 | πηγή: d58