Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

Ο Σαββόπουλος στη Lyra: Το περιβόλι του τρελού (1969)

Δεν ήταν καθόλου εύκολη η συνέχεια της δισκογραφικής παρουσίας του Διονύση Σαββόπουλου μετά την κυκλοφορία του "Φορτηγού" το 1966. Γιατί αμέσως μετά ακολούθησε η επιβολή του δικτατορικού καθεστώτος κι ο ίδιος βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο στόχαστρό του και αναγκάστηκε να περάσει ένα διάστημα στα κρατητήρια της Οδού Μπουμπουλίνας, αλλά και να φύγει λαθραία στο εξωτερικό (Παρίσι, Μιλάνο). Δε σταμάτησε ωστόσο να μετατρέπει τις εμπειρίες του αυτές σε τραγούδια καταφεύγοντας βέβαια στον υπαινικτικό λόγο, για να μπορεί να ξεγλιστρά από τις δαγκάνες της αυστηρής λογοκρισίας. 
Τελικά το 1969 καταφέρνει να ξαναμπεί στο στούντιο, για να ηχογραφήσει τη δεύτερη ολοκληρωμένη του δουλειά με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Το περιβόλι του τρελού". Η καταπίεση λειτουργεί δημιουργικά και το αποτέλεσμα είναι ένας κύκλος τραγουδιών υψηλού επιπέδου με δραστική αλλαγή του μουσικού του κώδικα, αφού πλέον εγκαταλείπει τη λιτή φόρμα της φωνής με απλή συνοδεία κιθάρας και καταφεύγει στη χρήση ορχήστρας. Το ορχηστρικό του χρώμα είναι έντονα εμποτισμένο με τους ήχους του διεθνούς φολκ κινήματος εμπλουτισμένους φυσικά και με ισχυρές δόσεις από το χώρο του ροκ. 
Ο δίσκος περιλαμβάνει μερικές κορυφαίες στιγμές του δημιουργού, όπως η διαχρονική μπαλάντα φυγής "Θαλασσογραφία" με πολλαπλές νεότερες επανεκτελέσεις, το σπαρακτικά νοσταλγικό "Είδα την Άννα κάποτε" και το παραπλανητικά πατριωτικό "Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη". Στον απόηχο του "Φορτηγού" και των νεοκυματικών του καταβολών οι υπέροχες μπαλάντες "Οι πίσω μου σελίδες" και "Τα παιδιά που χάθηκαν". Η "Συννεφούλα" επανέρχεται εδώ ντυμένη πλέον με οργανική συνοδεία, ενώ το νησιώτικο σκωπτικό "Ντιρλαντά",  διασκευασμένο έξυπνα από τον Διονύση, έγινε το μεγάλο σουξέ του δίσκου, αν και τον οδήγησε σε μια ενοχλητική δικαστική διαμάχη για την πατρότητα του κομματιού!

Μαζί με τον Διονύση ο Γιώργος Κοντογιώργος, από τις σοβαρές δυνάμεις του Νέου Κύματος, που  συνέδραμε αποφασιστικά στην ενορχήστρωση και τη διεύθυνση της ορχήστρας. Η εικαστική εμφάνιση του δίσκου παραπέμπει στη χίπικη αισθητική της εποχής.

(c) LP | Lyra | 1969 | πηγή: d58

Δεν υπάρχουν σχόλια: