.jpg)
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου συναντήθηκε για πρώτη φορά με τη Μελίνα Κανά στο δίσκο "Στην Ανδρομέδα και στη γη", όπου η καλή ερμηνεύτρια συμμετείχε με δυο τραγούδια έχοντας ήδη στις αποσκευές της μερικές πολύ αξιόλογες καταθέσεις νωρίτερα από τις συνεργασίες της με τον Νίκο Μαμαγκάκη ("Μυστικά τραγούδια"), τον Σωκράτη Μάλαμα ("Της μέρας και της νύχτας") και τον Νίκο Ξυδάκη ("Το μέλι των γκρεμών").
Η συνεργασία της ωστόσο με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου με δυο συνεχόμενους ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών ("Της αγάπης γερακάρης", "Λάφυρα") κατά το διάστημα 1996-1998 θα της δώσει την ευκαιρία να επιβάλει οριστικά την παρουσία της στο δισκογραφικό προσκήνιο ως κορυφαίο πλέον όνομα του ελληνικού πενταγράμμου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραψε αυτά τα τραγούδια μάλλον προσαρμόζοντας το δικό του ύφος στην ερμηνευτική μανιέρα της Κανά, παρά ακολουθώντας την προσωπική του ανέλιξη σε μουσικά μονοπάτια πρωτότυπα και ανεξερεύνητα, όπως θα πράξει με τις αμέσως επόμενες δουλειές του. Εδώ λοιπόν έχουμε έναν εξωστρεφή τραγουδοποιό με σκοπούς ρυθμικούς και χορευτικούς και ηχοχρώματα που κοιτάζουν ολοφάνερα προς την Ανατολή. Χαρακτηριστικό άλλωστε το τραγούδι "Φεϊρούζ" αφιερωμένο στη μεγάλη Λιβανέζα ερμηνεύτρια.
Για να μην αδικήσουμε πάντως τον δημιουργό, οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την ευχέρεια γραφής και σ' αυτό το ύφος με πολύ κεφάτα και όμορφα τραγούδια, αλλά στο δίσκο "Της αγάπης γερακάρης" περιέχονται και δύο τουλάχιστον μεγάλες στιγμές που δικαιώνουν εν τέλει τη δουλειά. Μία είναι ο εξαιρετικός "Αποσπερίτης", υπέροχη μπαλάντα με έξοχους ποιητικούς στίχους και ερμηνεία από τον ίδιο, και η άλλη, η εξαίσια "Παραβολή του ασώτου" που κλείνει ιδανικά τον δίσκο με μιαν απέραντης ομορφιάς μελωδία που ερμηνεύεται από λιτή συνοδεία ενός οργανικού κουαρτέτου με πιάνο, τσέμπαλο, βιολοντσέλο και κοντραμπάσο. Ίσως το ωραιότερο τραγούδι που έγραψε ποτέ ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου!
(c) LP | Lyra | 1996 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου