Μαρινέλλα: Σταλιά σταλιά (1969)

Η Μαρινέλλα είναι ασφαλώς η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού, μια πραγματικά "μεγάλη" φωνή που έχει καταθέσει αξεπέραστες ερμηνείες σε εκατοντάδες τραγούδια του λαϊκού και ελαφρολαϊκού πενταγράμμου. Συχνά η Μαρινέλλα συγκρίνεται με την μεγάλη συνοδοιπόρο της Βίκυ Μοσχολιού και στη σύγκριση αυτή βγαίνει χαμένη, γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το ρεπερτόριό της δεν μπορεί να συγκριθεί με την ποιότητα των τραγουδιών της Μοσχολιού. Όταν όμως η σύγκριση περιορίζεται σε καθαρά φωνητικό επίπεδο, δεν υπάρχει ομοφωνία για το ποια υπερέχει! Κι έτσι μπορούμε να μείνουμε όλοι ικανοποιημένοι αποδεχόμενοι ότι αμφότερες αποτελούν το κορυφαίο γυναικείο ερμηνευτικό δίδυμο που ανέδειξε η δεκαετία του '60 στο λαϊκό τραγούδι. 

Η αλήθεια είναι πάντως ότι η Μαρινέλλα ξεκίνησε υπό δυσμενείς προϋποθέσεις, δεδομένου ότι για μια δεκαετία περίπου (1957-1966) βρισκόταν κάτω από την ασφυκτική κυριαρχία του συντρόφου της Στέλιου Καζαντζίδη και σε κείνο το διάστημα ελάχιστες φορές της δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει αυτόνομα. Μια τέτοια ευκαιρία ήταν η συμμετοχή της στους δίσκους του Χρήστου Λεοντή "Καταχνιά" (1964) και "Ανάσταση ονείρων" (1966), όταν για ένα διάστημα βρέθηκε στην Odeon και μπόρεσε να ηχογραφήσει κάμποσα τραγούδια για τις 45 στροφές.

Η μεγάλη στιγμή της ήρθε, όταν λίγο αργότερα βρέθηκε στη στέγη της Philips (τότε Ελλαδίσκ) και άρχισε να ηχογραφεί με εντατικούς ρυθμούς τραγούδια για τις 45 στροφές, ενώ παράλληλα ξεκινούσε και την προσωπική της δισκογραφία στις 33 στροφές. Κι έτσι φτάσαμε στον πρώτο της μεγάλο δίσκο που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1969 με τίτλο "Σταλιά σταλιά".

Ο δίσκος αυτός δεν ήταν παρά μια συλλογή από σκόρπιες ηχογραφήσεις 45 στροφών που είχαν πραγματοποιηθεί κατά την προηγούμενη διετία 1967-1968. Τα δυο παλιότερα τραγούδια ήταν του Γιώργου Κατσαρού ("Πίσω από τις καλαμιές", "Κλαίω κάθε Κυριακή") που πρωτοκυκλοφόρησαν το 1967. Στο δίσκο έχουμε επίσης τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Γιώργου Ζαμπέτα, του Νάκη Πετρίδη και του Βαγγέλη Πιτσιλαδή. Τα περισσότερα είναι όμορφα λαϊκά τραγούδια που ακούστηκαν πολύ και καθιέρωσαν αμέσως τη Μαρινέλλα στην πρώτη γραμμή. Νομίζω πάντως ότι τα τέσσερα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα κερδίζουν τις εντυπώσεις: Το πανέμορφο "Σταλιά σταλιά" που έδωσε και τον τίτλο στο δίσκου και που αρχικά προοριζόταν για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα τρυφερά "Πήρα τους δρόμους" και "Γλυκοχαράζει ξύπνησε" και το κινηματογραφικό "Ποιος είν' αυτός" που ακούστηκε και στην ταινία "Ο μπλοφατζής" με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Πάντως το τραγούδι που γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία ήταν το δυνατό ζεϊμπέκικο "Άνοιξε πέτρα" του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ένα αληθινά μεγάλο τραγούδι που ακούστηκε και στην ταινία "Γοργόνες και μάγκες" του Δαλιανίδη, όπου εμφανιζόταν και η ίδια η Μαρινέλλα ερμηνεύοντας μάλιστα μια στροφή παραπάνω που δεν ακούγεται στο δίσκο.

Από τα υπόλοιπα τραγούδια ασφαλώς ξεχωρίζει το υπέροχο "Άμα δείτε το φεγγάρι", πάλι του Πλέσσα, και το τρυφερό "Έχω στην πόρτα το κλειδί" του Βαγγέλη Πιτσιλαδή που ξεκινά ως αργός ερωτικός ψίθυρος, για να ακολουθήσει ένα εξαιρετικό κρεσέντο του μπουζουκιού σε ρυθμό κλασικού χασάπικου! Νομίζω πως συνολικά ο δίσκος είναι πολύ όμορφος, πιθανότατα ο καλύτερος προσωπικός δίσκος της Μαρινέλλας.

(c) LP | Philips | 1969 | Πηγή: d58