Η μεγάλη και πρόωρα χαμένη ερμηνεύτρια Μαρία Δημητριάδη (1950-2009) είχε την τύχη να βαδίσει πλάι στους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες κατά τη δεύτερη περίοδο ακμής του ελληνικού τραγουδιού από τα χρόνια της χούντας μέχρι το ξεκίνημα της δεκαετίας του '80, όταν πια άρχισε η σταδιακή παρακμή. Και ερμήνευσε ένα εκλεκτό ρεπερτόριο σε μια ευρεία γκάμα μουσικού ύφους, από το απλό ποπ ερωτικό στον κινηματογραφικό δίσκο "Κορίτσια στον ήλιο" (1968) του Σταύρου Ξαρχάκου και τον πολιτικό χείμαρρο του Μίκη Θεοδωράκη ("Τραγούδια του αγώνα", "Τα λαϊκά", "Ο ήλιος και ο χρόνος") ως τις έντεχνες αναδρομές στο παραδοσιακό μας τραγούδι από τον Γιάννη Μαρκόπουλο ("Ήλιος ο πρώτος", "Χρονικό") και κυρίως ως τις πρωτοποριακές συνθέσεις του Θάνου Μικρούτσικου, με τον οποίο για ένα μεγάλο διάστημα ταύτισε το γοργό βηματισμό της καταθέτοντας αξεπέραστες ερμηνείες ("Πολιτικά τραγούδια", "Καντάτα για τη Μακρόνησο", "Φουέντε Οβεχούνα", "Τροπάρια για φονιάδες", "Τραγούδια της λευτεριάς").
Παρά την αδιάλειπτη συμμετοχή της ωστόσο σε πάμπολλους ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών έπρεπε να φτάσουμε στο 1980, για να κυκλοφορήσει ο πρώτος πραγματικά δικός της προσωπικός δίσκος. Αλλά ήταν στ' αλήθεια ιδιαίτερα κολακευτικό για την ίδια ότι ο δίσκος αυτός με τίτλο "Δελτίο καιρού" υπογράφεται από τους πέντε σημαντικότερους συνθέτες του "έντεχνου" τραγουδιού μας, δηλαδή τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Θάνο Μικρούτσικο! Όλοι τους συνεισέφεραν πρόθυμα από δύο τραγούδια, πλην του Ξαρχάκου που συμμετέχει με ένα. Και όλοι τους το έκαναν, για να τιμήσουν τη σπουδαία συνεργάτιδά τους, αφού τους συνέδεε ήδη μια μεγάλη κοινή πορεία στο παρελθόν. Με μια εξαίρεση: Τον Μάνο Χατζιδάκι. Εδώ οι όροι έχουν αντιστραφεί, γιατί τα δυο τραγούδια του Μάνου σ' αυτόν το δίσκο μοιάζουν σαν το καλύτερο προμήνυμα για τη μετέπειτα ολοκληρωμένη τους συνεργασία στον κύκλο "Για την Ελένη" (1985).
Ο δίσκος λοιπόν περιλαμβάνει εννέα εμπνευσμένες στιγμές των εκλεκτών συνθετών, οι οποίες ενορχηστρώθηκαν σε μια ροκ γραμμή από τον Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Το τραγούδι του Μίκη "Ποτέ ποτέ μαζί" το ακούσαμε λίγο αργότερα και από τη Δήμητρα Γαλάνη με νέο τίτλο "Νύχτα μαγικιά". Σημειώνω εδώ ότι η μελωδική αφετηρία του πανέμορφου αυτού τραγουδιού παραπέμπει στο περίφημο κιθαριστικό κομμάτι "Αναμνήσεις από την Αλάμπρα" ("Recuerdos de la Alhambra") του Ισπανού συνθέτη Francisco Tarrega.
Το δεύτερο τραγούδι του Μίκη έχει τίτλο "Το τρένο" και μοιάζει σαν μια συνέχεια του ιστορικού τραγουδιού "Το τρένο φεύγει στις οκτώ", που είχε επίσης στίχους του Μάνου Ελευθερίου και το είχε ερμηνεύσει η Μαρία Δημητριάδη. Το εντυπωσιακό είναι ότι κάμποσα χρόνια αργότερα πήρε θέση για το ...αμφισβητούμενο δρομολόγιο του τρένου ο Μανώλης Ρασούλης δηλώνοντας με σιγουριά ότι "Το τρένο φτάνει τελικά στην Κατερίνη" (από τον ομότιτλο δίσκο του Χάρη Παπαδόπουλου, 1998)!.
(c) LP | CBS | 1980 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου