Η περίφημη Σμυρνέικη Σχολή υπήρξε η κοιτίδα του λαϊκού μας τραγουδιού, το οποίο μεταλαμπαδεύτηκε στον ελλαδικό χώρο μετά την καταστροφή της Σμύρνης και γέννησε το ρεμπέτικο στα πρώτα χρόνια του μεσοπολέμου. Από τους αρχιμάστορες του είδους, όπως ο Βαγγέλης Παπάζογλου και ο Παναγιώτης Τούντας, αλλά και από τις μεγάλες φωνές που υπηρέτησαν αυτό το τραγούδι, όπως η Μαρίκα Παπαγκίκα, η Ρόζα Εσκενάζυ, η Ρίτα Αμπατζή και ο Στελλάκης Περπινιάδης, διασώζονται εκατοντάδες ιστορικές ηχογραφήσεις με τις όποιες τεχνικές δυνατότητες των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, πολλές από τις οποίες πραγματοποιήθηκαν στην Αμερική.
Η κατεξοχήν Αμερικάνα εκπρόσωπος του σμυρνέικου τραγουδιού ήταν αναμφίβολα η υπέροχη Μαρίκα Παπαγκίκα (1890-1943), η οποία γεννήθηκε στην Κω και ξεκίνησε τα πρώτα της μουσικά βήματα στην Αίγυπτο στις αρχές του 20ου αιώνα, πριν εγκατασταθεί μόνιμα στην Αμερική, όπου και θα μεγαλουργήσει. Η μεγάλη της ακμή σημειώθηκε στο διάστημα 1915-1929, ενώ στη συνέχεια θα περάσει σταδιακά στο περιθώριο έχοντας υποστεί τις οδυνηρές συνέπειες του μεγάλου κραχ, αν και έχουν εντοπιστεί κάποιες τελευταίες της ηχογραφήσεις γύρω στο 1937. Διέθετε εκπληκτικές φωνητικές δυνατότητες, οι οποίες επ' ουδενί δεν φανερώνονται μέσα από τις σωζόμενες ηχογραφήσεις της εποχής, ερμηνεύοντας κλασικά "σμυρνέικα" τραγούδια, αλλά και δημοτικά, τσιφτετέλια, αμανέδες, νησιώτικα και πολλά άλλα.
Από τις πολύτιμες αυτές ηχογραφήσεις της Μαρίκας Παπαγκίκα στην Αμερική κατά τις δεκαετίες του '20 και '30 έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανθολογία σ' αυτή την έκδοση της ΑΕΜΕ που κυκλοφόρησε το 1984 με καλή ηχητική επεξεργασία. Υλικό αρχείου, ακριβό και καθαγιασμένο...
(c) LP | AEME | 1984 | Πηγή: Ιδομενέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου