Ένα χρόνο ακριβώς μετά το "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" ο Μίκης Θεοδωράκης παρουσίασε το νέο σκηνικό του έργο με τίτλο "Η γειτονιά των αγγέλων" σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η παράσταση ανέβηκε στις 4 Οκτωβρίου 1963 στο θέατρο Κοτοπούλη (Rex) και πρωταγωνιστούσαν οι: Τζένη Καρέζη, Νίκος Κούρκουλος, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Δημήτρης Νικολαΐδης, Ζωή Φυτούση και άλλοι.
Ο συνθέτης έγραψε ένα σφριγηλό μουσικό έργο με τέσσερα έξοχα λαϊκά τραγούδια και έξι οργανικά θέματα πρωτότυπα ή βασισμένα εν μέρει στις μελωδίες των τραγουδιών. Από τα υπέροχα αυτά οργανικά θέματα ξεπήδησε και το κλασικό "Οι χαρταετοί", ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα ορχηστρικά κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ!
Αν, όπως ήδη έχουμε επισημάνει, στο "Τραγούδι του νεκρού αδελφού" ήταν κυρίαρχος ο ρυθμός του ζεϊμπέκικου, στη "Γειτονιά των αγγέλων" επικρατεί ο χασάπικος ρυθμός. Τα τρία από τα τέσσερα τραγούδια ("Στρώσε το στρώμα σου", "Το ψωμί είναι στο τραπέζι", "Από το παράθυρό σου") είναι υποδειγματικά χασάπικα. Το πρώτο μάλιστα αποτέλεσε και τη βάση του πρώτου μέρους από το εμβληματικό "Συρτάκι του Ζορμπά" σε συνδυασμό με τον "Χανιώτικο συρτό" που είχε ήδη χρησιμοποιήσει ο συνθέτης στην ταινία "Συνοικία το όνειρο" και στον επίλογο της "Όμορφης πόλης".
Τέλος, θα έλεγα ότι το έργο αποπνέει μια πηγαία θεατρική αυθεντικότητα, καθώς ο Μίκης εμπιστεύτηκε την ερμηνεία των τραγουδιών στους δυο βασικούς πρωταγωνιστές της παράστασης (Τζένη Καρέζη, Νίκος Κούρκουλος) μαζί με τον χορογράφο Βαγγέλη Σειληνό, ενώ δύο τραγούδια ερμήνευσε ο άσημος τότε Γιάννης Πουλόπουλος κάνοντας ουσιαστικά το ντεμπούτο του στην ελληνική δισκογραφία, λίγο πριν μετακινηθεί στη Lyra, όπου επρόκειτο να μεγαλουργήσει.
Ξέχασα κάτι; Χμ! Και βέβαια! Τον Γιώργο Ζαμπέτα! Είναι ο απαράμιλλος δεξιοτέχνης που αποδίδει συγκλονιστικά όλα τα μέρη του έργου. Ο Μίκης είχε ξεχωρίσει έγκαιρα το γλυκόλαλο παίξιμό του και ήταν διακαής του πόθος να συνεργαστεί μαζί του. Το αποτέλεσμα δικαίωσε απόλυτα την επιλογή του!
(c) LP | EMI Columbia | 1963 | Πηγή: tzil/d58
1 σχόλιο:
Το έβδομο κομμάτι (στης γειτονιάς τον ουρανό),στην παράσταση του 63,ήταν τραγούδι που το τραγούδαγε όλος ο θίασος.
Σκόρπιους στίχους θυμάμαι.
στην γειτονιά τ' ουρανού βγαίνει ο αυγερινός..
να σ΄ερωτευτώ,να σ΄ονειρευτώ ,να σ΄απαρνηθώ,έλα...
Έτσι,για την ιστορία!
Δημοσίευση σχολίου