Μέσα στο 1978 ο Θάνος Μικρούτσικος μας πρόσφερε δύο σημαντικές δισκογραφικές καταθέσεις. Τον αριστουργηματικό κύκλο "Μουσική πράξη στον Μπρεχτ" και τα "Τραγούδια της λευτεριάς".
Με τα "Τραγούδια της Λευτεριάς" ο συνθέτης επιχείρησε να κωδικοποιήσει τα μουσικά χαρακτηριστικά που ανέδειξε μέσα από την ως εκείνη τη στιγμή δισκογραφική του παρουσία, τα οποία συνιστούν ένα καλά οργανωμένο ύφος πολιτικού τραγουδιού της μεταθεοδωρακικής γενιάς. Θέλησε έτσι να κλείσει τους λογαριασμούς του με μιαν εποχή και να προχωρήσει σε νέους δρόμους, αρχής γενομένης με τα τραγούδια του Καββαδία που ακολούθησαν αμέσως μετά.
Ταυτόχρονα ο δίσκος αποτελεί και μια ευγενική χειρονομία στη μούσα του εκείνων των πρώτων χρόνων, την υπέροχη Μαρία Δημητριάδη, χαρίζοντάς της έναν αποκλειστικά προσωπικό της δίσκο με δικά του τραγούδια, την ίδια εκείνη χρονιά που έκανε την πρώτη του "παρασπονδία" με το δίσκο "Μουσική Πράξη στον Μπρεχτ", απ' όπου για πρώτη φορά απουσιάζει η φωνή της αγαπημένης του ερμηνεύτριας.
Ο δίσκος μουσικά και στιχουργικά παραπέμπει άμεσα στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συνθέτη, τα "Πολιτικά Τραγούδια" του 1975. Χωρίζεται σε δύο μικρές ενότητες: Η πρώτη καλύπτεται με πέντε τραγούδια σε στίχους του Φώντα Λάδη, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει πέντε ποιήματα γραμμένα από τέσσερις διαφορετικούς ποιητές: Άλκης Αλκαίος, Μανόλης Αναγνωστάκης, Γιάννης Ρίτσος και Bertolt Brecht. Αξιοσημείωτο ότι εδώ έχουμε την πρώτη συνεργασία με τον Άλκη Αλκαίο, η οποία αργότερα θα μας δώσει λαμπρούς καρπούς με κορυφαία στιγμή τον έξοχο κύκλο τραγουδιών "Εμπάργκο" (1982).
Όλα τα τραγούδια είναι αξιόλογα, αλλά ξεχωρίζω τρία κυρίως: "Ο φασισμός", "Φλεβάρης 1848" και "Κι ήθελε ακόμη". Εδώ έχουμε επίσης μια δεύτερη εκτέλεση του αριστουργηματικού "Άννα μην κλαις" που την ίδια εκείνη χρονιά είχε ακουστεί περισσότερο με τη φωνή του Γιάννη Κούτρα και του συνθέτη.
(c) LP | Lyra | 1978 | πηγή: tzil/d58
1 σχόλιο:
Teşekkürler...
Δημοσίευση σχολίου