Απ. Καλδάρας, Λάκης Χαλκιάς: Λαϊκά μονοπάτια (1979)

Συνεχίζοντας ακατάπαυστα να εμπλουτίζει το λαϊκό ρεπερτόριο του ελληνικού πενταγράμμου ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης Απόστολος Καλδάρας ηχογράφησε έναν ακόμη προσωπικό δίσκο τραγουδιστή το 1979 για λογαριασμό της Columbia. 

Αυτή τη φορά διάλεξε έναν διαφορετικό ερμηνευτή που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε χτίσει μια λαμπρή καριέρα στο πεδίο του έντεχνου τραγουδιού. Αναφέρομαι στον Λάκη Χαλκιά (γενν. 1943), γιο του μυθικού κλαριντζή Τάσου Χαλκιά, ο οποίος - αν και είχε ξεκινήσει ως λαϊκός τραγουδιστής από τις αρχές του '60 - κατά την πενταετία 1973-1977 βρέθηκε στο στενό περιβάλλον του σπουδαίου συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου κι έγινε ένας από τους πιο βασικούς του ερμηνευτές σε μια σειρά αριστουργηματικών έργων ("Ο Στράτης Θαλασσινός...", "Θητεία", "Μετανάστες", "Θεσσαλικός Κύκλος", "Ανεξάρτητα", "Οροπέδιο", "Εργάτες", "Ελεύθεροι πολιορκημένοι"), ενώ στη συνέχεια προσπάθησε να χτίσει τη δική του ανεξάρτητη καριέρα κινούμενος μεταξύ παραδοσιακού και λαϊκού τραγουδιού.

Ο δίσκος "Λαϊκά μονοπάτια" του Απόστολου Καλδάρα αποτελεί τον πρώτο σημαντικό σταθμό της προσωπικής πορείας του Λάκη Χαλκιά. Πρόκειται για έναν καλογραμμένο κύκλο με δεκατέσσερα τραγούδια, τα μισά από τα οποία είναι σε δεύτερη εκτέλεση. Ο δίσκος ξεκινάει με το ζεϊμπέκικο "Για μας τους άτυχους" που δεν είναι άλλο από το γνωστό "Η φιλοσοφία του μπαγλαμά" σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που πρώτος ερμήνευσε το 1970 ο Γιάννης Καλατζής, αλλά στη συνέχεια και ο Δημήτρης Κοντολάζος. Δυο τραγούδια ("Στη φτώχεια γνωριστήκαμε", "Ένας σκύλος και μια γυναίκα") είναι πολύ παλιότερα και πρώτος τα τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης. Άλλα δυο επίσης παλιά ("Μαθημένα τα βουνά", "Είμαστε αδέρφια") πρώτη τα είπε στη δεκαετία του '50 η Πόλυ Πάνου, ενώ το κλασικό "Στάσου στο 14", επίσης γραμμένο στη δεκαετία του '50, είχε πρώτο ερμηνευτή τον Πάνο Γαβαλά. Υπάρχει επίσης το τραγούδι "Η δόλια μάνα" που είχε ακουστεί ένα χρόνο νωρίτερα από τη Γλυκερία στο δίσκο "Μην κάνεις όνειρα". Και δεν ξέρω αν μου διαφεύγει και κάποιο ακόμα.

Ο Λάκης Χαλκιάς αποδίδει με ρωμαλέο και καθάριο φωνητικό χρωματισμό τα αξιόλογα αυτά τραγούδια, αν και εμπορικά δεν τα πήγαν και τόσο καλά, ενώ ο δίσκος ποτέ δεν αξιώθηκε ψηφιακής επανέκδοσης.

(c) LP | EMI Columbia | 1979 | πηγή: tzil./d58