Θέλω να επιστρέψω για λίγο στον συνθέτη Γιώργο Χατζηνάσιο, τη δισκογραφία του οποίου μέσα στη δεκαετία του '70 έχουμε δει πρόσφατα. Στη δεκαετία του '80 λοιπόν ο συνθέτης μπαίνει δυναμικά με διπλή δισκογραφική κατάθεση το 1981 ("Τα συναξάρια", "Πίσω απ' τη βιτρίνα"), αλλά στη συνέχεια αρχίζει να αραιώνει πολύ την ηχογράφηση τραγουδιών και στρέφεται περισσότερο προς το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Το 1983 πάντως ηχογράφησε έναν ακόμη προσωπικό δίσκο με τη Μαρινέλλα ("Για σένα τον άγνωστο") και το 1985 έκανε τη μεγαλύτερη εμπορική του ηχογράφηση με το δίσκο της Νάνας Μούσχουρη "Η ενδεκάτη εντολή", ο οποίος είχε και διεθνή διανομή.
Σ' αυτό λοιπόν το δεύτερο αφιέρωμά μου στα τραγούδια του Χατζηνάσιου θέλω να σταθώ στους τρεις πολύ αξιόλογους δίσκους που μας έδωσε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '80, δηλαδή τα "Συναξάρια", το "Πίσω απ' τη βιτρίνα" και την "Ενδεκάτη εντολή", δίσκους που αποτελούν την κορύφωση της συνθετικής του προσφοράς και είναι, κατά τη γνώμη μου, και οι καλύτεροι όλης της καριέρας του.
Ξεκινώ λοιπόν με "Τα συναξάρια" που εκδόθηκαν το 1981 από την PolyGram και αποτελούν τη μοναδική συνεργασία του συνθέτη με τον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή Δημήτρη Μητροπάνο. Και χωρίς περιστροφές δηλώνω ότι θεωρώ πως αυτός είναι ο κορυφαίος δίσκος που μας έδωσε ποτέ ο Χατζηνάσιος, αλλά και ο καλύτερος προσωπικός δίσκος του Μητροπάνου!
Ο Χατζηνάσιος σ' αυτόν το δίσκο απέφυγε τα συνηθισμένα του κλισέ κι έγραψε πολύ όμορφα τραγούδια, καλοδουλεμένα στη μελωδική τους ανάπτυξη και την ενορχηστρωτική τους ενδυμασία. Είχε στα χέρια του και καλούς στίχους από τους έμπειρους και άξιους στιχουργούς Μάνο Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη, καθώς και τους Μάνο Κουφιανάκη και Κυριάκο Ντούμο. Η θεματολογία τους αντλείται από την καθημερινότητα, αλλά και από τα πλούσια τοπία της μνήμης.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι ο δίσκος αυτός έδωσε την ευκαιρία στον Δημήτρη Μητροπάνο να βγει από το καλλιτεχνικό τέλμα, στο οποίο είχε εγκλωβιστεί με τα τραγούδια που ερμήνευε εκείνον τον καιρό, όπου ...τα κουταλάκια γίνονταν εργαλεία θανατηφόρα και τα τρένα αγνοούσαν επιδεικτικά τον καημό του πληγωμένου εραστή!
(c) LP | Philips/Polygram | 1981 | πηγή: Κ./Α./d58
1 σχόλιο:
Αν κοιτάξει κανείς την ιστορία εκ των υστέρων θα διαπιστώσει ότι η εποχή '75-'80 του Μητροπάνου με τα τραγούδια του Μουσαφίρη και του Σπ. Παπαβασιλείου ήταν απόλυτα συνεπής και ουσιαστική κι ήταν αυτή που τον καθιέρωσε σαν λαϊκό τραγουδιστή, όσο κι αν είχε ξεκινήσει δυναμικά με τα υπέροχα τραγούδια του Ζαμπέτα του Μούτση και του Κατσαρού.
Ο εξαιρετικός δίσκος με τον Γιώργο Χατζηνάσιο που παρουσιάζεται είναι σαφώς μια ουσιαστική αναβάθμιση του τραγουδιστή και άφησε πολλά τραγούδια που ακόμα ακούγονται και τραγουδιόνται.
Στην πολύχρονη και πλούσια δισκογραφική πορεία του ο χαρισματικός Δημήτρης Μητροπάνος είχε την τύχη, ή την προνοητικότητα, να τραγουδήσει από Μανισαλή, Ζαμπέτα και Μουσαφίρη μέχρι Θεοδωράκη, Λάκη Παπαδόπουλο, Κορκολή Σπανό, Τόκα, Μικρούτσικο κ.α και κατάφερνε να παραμένει πάντα πάνω από τις ενδεχόμενες στιχουργικές ακρότητες τύπου: "Εσύ είσαι χιονάνθρωπος". " Σαν Παναγία σ' ένα τεκέ ψάχνεις του κόσμου το λεκέ" κ.α
Για να επανέλθουμε στα "Συναξάρια" είναι ένας εξαιρετικός δίσκος που κατάφερε περισσότερα από τους γειτονικούς χρονικά δίσκους με τον Θεοδωράκη και τον Κουγιουμτζή.
Δημοσίευση σχολίου