.jpg)
Η Βίκυ (Λέανδρος), κόρη του διεθνούς Έλληνα συνθέτη Λέανδρου Παπαθανασίου, πρωτοεμφανίστηκε ως τραγουδίστρια στα μέσα της δεκαετίας του '60 στη γερμανική σκηνή, ενώ τα επόμενα χρόνια κατάφερε να στήσει μια σημαντική διεθνή καριέρα, η οποία κορυφώθηκε το 1972 με την κατάκτηση του πρώτου βραβείου στο φεστιβάλ τραγουδιού της Eurovision με το γαλλόφωνο τραγούδι "Apres toi" που την έκανε διάσημη. Παράλληλα έδινε και το ελληνικό παρών της με σποραδικές ηχογραφήσεις ελληνόφωνων τραγουδιών που γνώριζαν σημαντική επιτυχία και εντός των συνόρων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 σταδιακά αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αν και αργότερα άρχισε πάλι να επανεμφανίζεται στο προσκήνιο, χωρίς πάντως την επιτυχία των πρώτων της χρόνων.
Το 2003 λοιπόν η Βίκυ έκανε μια εντυπωσιακή δισκογραφική επανεμφάνιση ηχογραφώντας έναν καινούργιο δίσκο αποκλειστικά με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη! Η κυκλοφορία του δίσκου "Τραγούδι αλλιώτικο" υπήρξε όντως στην εποχή της μια μεγάλη έκπληξη, γιατί δύσκολα θα περίμενε κανείς ότι μια διάσημη φωνή της διεθνούς ποπ θα μπορούσε ποτέ να τραγουδήσει ένα τόσο διαφορετικό ρεπερτόριο από το πεδίο του "έντεχνου" ελληνικού τραγουδιού και μάλιστα τραγούδια σφραγισμένα με μεγάλες ερμηνείες από σπουδαίους Έλληνες λαϊκούς ερμηνευτές. Ο δίσκος περιλαμβάνει δώδεκα γνωστά ή και λιγότερο γνωστά τραγούδια του μεγάλου συνθέτη ανθολογημένα από το σύνολο της εργογραφίας του που απλώνεται σε ένα χρονικό ορίζοντα μισού περίπου αιώνα, από την εποχή των πρώιμων παιδικών τραγουδιών του, αλλά και της "Πολιτείας" ή του "Αρχιπελάγους" μέχρι τις "Σερενάτες" (1996), ενώ δε λείπει άλλη μια εκτέλεση του "Ζορμπά" με ξενόγλωσσους στίχους για το φινάλε του δίσκου.
Ομολογώ πως το αποτέλεσμα δε με ενθουσίασε, γιατί βρίσκω αταίριαστο το φωνητικό ηχόχρωμα της ερμηνεύτριας συνδυασμένο με την εντελώς ιδιόμορφη άρθρωση των λέξεων, με το ύφος των επιλεγμένων τραγουδιών, έστω κι αν ο Μίκης στο ένθετο της έκδοσης διαδηλώνει τον ενθουσιασμό του κραυγάζοντας ότι "συγκαταλέγει τη Βίκυ Λέανδρος ανάμεσα στους 2-3 σπουδαιότερους ερμηνευτές μέσα σε όλο του το έργο"!!!
Συνήθιζε ο Μίκης τέτοιες μεγαλοστομίες κάθε φορά που κάποιος ερμηνευτής αποφάσιζε να πει δικά του τραγούδια, αλλά τούτη η κουβέντα ομολογώ πως με άφησε άναυδο και μ' έκανε να αναρωτηθώ ποιος μπορεί να είναι αυτός ο ένας ή έστω οι δύο τυχεροί ερμηνευτές που διατηρούσαν ακόμη το προβάδισμα μετά τη βίαιη αυτή εισβολή της Βίκυς! Αδύνατον να μη θεωρούσε ο Μίκης ως αδιαφιλονίκητους μπροστάρηδες έναν Μπιθικώτση και μια Φαραντούρη! Άρα ήδη η Βίκυ υποχωρούσε στην 3η θέση. Τουλάχιστον! Γιατί και πάλι εύλογα αναρωτιέται κανείς αν δικαιωματικά της ανήκει μια τόσο τιμητική θέση, αρκεί να θυμηθεί αμέτρητους άλλους εκλεκτούς ερμηνευτές που τραγούδησαν Θεοδωράκη, όπως ένας Στέλιος Καζαντζίδης, μια Βίκυ Μοσχολιού, μια Μαρινέλλα, μια Ντόρα Γιαννακοπούλου, ένας Αντώνης Καλογιάννης, μια Μαρία Δημητριάδη, ένας Πέτρος Πανδής, μια Αρλέτα, ένας Γιώργος Ζωγράφος, μια Δήμητρα Γαλάνη, ένας Γιώργος Νταλάρας, μια Μαργαρίτα Ζορμπαλά, μια Αλίκη Καγιαλόγλου, ένας Μανώλης Μητσιάς, μια Αγγελική Ιωννάτου και κάμποσοι διάσημοι ξένοι!!! Ομολογώ πως δε βρίσκω εξήγηση και σηκώνω τα χέρια ψηλά!
(c) CD | Sony | 2003 | Πηγή: d58
4 σχόλια:
Ο Μίκης γεννήθηκε και έζησε ως πολιτικό όν. Ως τέτοιο, και επειδή έζησε από την πρώτη θέση την ιστορία του τόπου. ήξερε το μέγεθος του έργου του πολιτικά, ιστορικά, πολιτισμικά. Άρα δεν μπορούσε παρά να θέλει να παραμείνει αυτό το έργο, τα ποιήματα, το ύφος, οι ιδέες ως πολιτισμικό αναγνωστικό, δηλαδή με οποιοδήποτε τρόπο να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Γι'αυτό και δεχόταν με εφηβική χαρά οποιαδήποτε προσπάθεια θα μπορούσε να δώσει νέα ορμή, ώστε να διαχυθεί ξανά το έργο σε νεότερες μάζες. Εξ'ού και οι μεγαλοστομίες, να δώσει το ΟΚ ώστε να διαφημιστεί και να προωθηθεί. Μήπως πιάσει. Δυστυχώς λάθος τρόπος. Ακολουθώντας την κοινωνία, δεν την βοηθάς να πάει κάπου. Το κατάλαβε πολύ αργά, και ήταν μόνος.
Η μνημειώδης αυτή έκδοση είχε και συνέχεια.
Τον Αύγουστο του 2004,στην Γερμανία,εκδίδεται ο δίσκος:
Vicky Leandros – Singt Mikis Theodorakis - Olympia Edition(Ariola – 82876 64209 2).
Διπλό cd,το πρώτο με ελληνικούς στίχους (αυτούσιο το τραγούδι αλλιώτικο)
και το δεύτερο, πάλι τα ίδια τραγούδια,στα Γερμανικά αυτή τη φορά.
Οπότε στο καπάκι,πάλι το 2004,βγάζει το "αν θυμηθείς τ' όνειρό μου"
με τον Αντώνη Ρέμο και καταξιώνεται.
Α! ρε ψηλέ,πόσο μας λείπεις.
Μια χαρά τραγουδίστρια είναι η Βίκυ, με προσωπικό ευρωπαϊκό στίγμα. Άλλη κουλτούρα, σαφώς! Η επιλογή του ρεπερτορίου αφορά, κυρίως, στην πιο λυρική πλευρά του Μίκη. Βρίσκω, δε, τις ερμηνείες της σε κομμάτια όπως τα "Νύχτα μαγικιά" και "Σαν καφενείο" σπουδαίες!
Προς Ανώνυμο:
Αγαπητέ μου φίλε, θα παρακαλούσα να σχολιάζεις χρησιμοποιώντας κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο, γιατί η ένδειξη "Άγνωστος" μπορεί να προσδιορίζει πολλούς σχολιαστές κι έτσι δεν είναι ευδιάκριτο ποιος απ' όλους σχολιάζει κάθε φορά.
Επί της ουσίας τώρα:
Ασφαλώς και είναι μια χαρά τραγουδίστρια η Βίκυ κι εγώ προσωπικά δεν κρύβω ότι στα εφηβικά μου χρόνια λάτρευα εκείνα τα διάσημα ποπ τραγουδάκια της που καμιά φορά ακόμη και σήμερα τα ακούω με ευχαρίστηση, όπως: "Ήταν μια βραδιά", "Χαμένη αγάπη", "Κακομαθημένο παιδί", "Τα καινούργια χελιδόνια", "Τώρα γυρίζω", "Όταν φτάσεις στην Αθήνα", "Σε είδα μ' αλλη να περνάς", "Πες μου την αλήθεια", "Καλημέρα χαρά", "Μια φορά κι έναν καιρό" και πολλά άλλα! Ωστόσο αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα που δεν έχει σχέση με την αποκοτιά της να τραγουδήσει τα φορτισμένα τραγούδια του Μίκη που απαιτούν στέρεη ελληνική άρθρωση, κάτι που δε διαθέτει η ίδια. Δυστυχώς και η Βίκυ μπήκε στον ίδιο πειρασμό με πολλούς άλλους ποπ αστέρες να προσθέσουν στο βιογραφικό τους και μια "συνεργασία" με τον μεγάλο συνθέτη. Με βρίσκουν κάθετα αντίθετο αυτές οι ελαφρότητες...
Δημοσίευση σχολίου