Σε δεύτερη γραφή / Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος: Μπαλάντες (2007)

Κατά τη γόνιμη περίοδο της συνεργασίας του με τη σπουδαία Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ) ο Σταύρος Ξαρχάκος καταπιάστηκε αρκετές φορές με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη δίνοντας τη δική του οπτική. Πρώτα ήταν ο "Επιτάφιος" το 2004, για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει. Το 2006 ενορχήστρωσε τον πρωτότυπο κύκλο τραγουδιών "Ερημιά" σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου που ερμήνευσε η Μαρία Φαραντούρη. Και το 2007 ήρθε η σειρά του κύκλου "Μπαλάντες" (1975) σε ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη που πρώτοι είχαν ερμηνεύσει η Μαργαρίτα Ζορμπαλά και ο Πέτρος Πανδής.

Οι "κατά Ξαρχάκο Μπαλάντες" του Μίκη παρουσιάστηκαν δημόσια στις 25 Ιουνίου 2005 στη Ρωμαϊκή Αγορά υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων (μαζί με τον νέο κύκλο "Ερημιά"). Η νέα αυτή εκδοχή του σπουδαίου αυτού έργου, από τα πρώτα καινούργια έργα του μεγάλου συνθέτη μετά τη Μεταπολίτευση που σηματοδοτούσε μια στροφή στο προσωπικό του ύφος με τραγούδια που είχαν εμφανώς τη σφραγίδα της λόγιας κατεύθυνσης, επαναφέρει στο προσκήνιο ένα μάλλον υποτιμημένο αριστούργημα του Μίκη φωτίζοντάς το με πολύ λεπτολογημένη ενορχήστρωση που δικαιώνεται απόλυτα από το θαυμάσιο αποτέλεσμα. 

Εδώ ο Ξαρχάκος δείχνει πολύ πιο συγκρατημένος σε σχέση με τον επιθετικό τρόπο που αντιμετώπισε μερικά χρόνια νωρίτερα τον "Επιτάφιο". Η ενορχήστρωσή του είναι πιο λιτή και πολύ κοντά στο ύφος και το πνεύμα του δημιουργού, ώστε το αποτέλεσμα να δικαιολογεί και το χαρακτηρισμό των τραγουδιών ως "μπαλάντες". Εξίσου άψογοι και οι δυο ερμηνευτές, η Μαρία Φαραντούρη και ο Πέτρος Πανδής, δείχνουν απόλυτο σεβασμό στη βαρύτητα του έργου και το αποδίδουν με συγκρατημένη εκφραστική ένταση. Δικαιολογημένος λοιπόν ο ενθουσιασμός του Μίκη που σημειώνει χαρακτηριστικά στο ένθετο της έκδοσης:

"Ο Σταύρος Ξαρχάκος μετά τα έργα μου «Επιτάφιος» και «Ερημιά», ασχολήθηκε με τις «Μπαλάντες». Κι εδώ τα αποτελέσματα της δουλειάς του είναι εντυπωσιακά και αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά πόσο καλά κατέχει την τέχνη της ενορχήστρωσης, ειδικά στο χώρο της ελληνικής μουσικής, δίνοντας στα έργα καινούριες διαστάσεις: νέα ηχητικά χρώματα, πολλαπλές ιδιοφυείς συζεύξεις οργάνων και πλήθος από ρυθμικές παραλλαγές που προσφέρουν νέες διαστάσεις, κυρίως εσωτερικές, που κάνουν το έργο κλασικού επιπέδου και πρότυπο στο χώρο της μουσικής σε διεθνές επίπεδο...".

(c) CD | Legend | 2007 | Πηγή: d58