Σε δεύτερη γραφή / Σταύρος & Αιμιλία Κουγιουμτζή: Κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι (1993)

Ο σπουδαίος τραγουδοποιός Σταύρος Κουγιουμτζής (1932-2005) έζησε και δημιούργησε ένα σπουδαίο έργο τόσο διακριτικά, ώστε ποτέ δεν απασχόλησε την κοινή γνώμη με τα προσωπικά ή τα οικογενειακά του θέματα. Σεμνή και σταθερή συνοδοιπόρος του από τα χρόνια του '60, πρώτα στη Θεσσαλονίκη κι ύστερα στην Αθήνα και μέχρι το βιολογικό του τέλος, στάθηκε η υπέροχη κυρία Αιμιλία Κουγιουμτζή. Από μαρτυρίες του ίδιου του συνθέτη σε δύο θαυμάσια αυτοβιογραφικά βιβλία του γνωρίζουμε ότι ο λόγος της Αιμιλίας ήταν πάντα καθοριστικός για τις κινήσεις του ίδιου στον καλλιτεχνικό χώρο, χωρίς ποτέ να επιβάλλεται αυταρχικά. 

Ωστόσο η Αιμιλία Κουγιουμτζή υπήρξε και μια αξιόλογη ερμηνεύτρια με θαυμάσια λυρική φωνή που δικαιούνταν ίσως να είχε διακδικήσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο στην ερμηνεία των τραγουδιών του συζύγου της, αλλά περιορίστηκε σε ρόλο δευτερεύοντα έχοντας απλώς λιγοστές σκόρπιες συμμετοχές στους δίσκους: "Ηλιοσκόπιο" (1973), "Τραγούδια του καιρού μας" (1977), "Μικραίνει ο κόσμος" (1982), "Ύμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" (1998). 

Ωστόσο υπάρχει κι ένας ολοκληρωμένος δίσκος με τη φωνή της και φυσικά με τραγούδια αποκλειστικά του Σταύρου Κουγιουμτζή, όλα σε δεύτερη εκτέλεση. Ήταν το 1993 που κυκλοφόρησε ο δίσκος "...Κάτι παιδιά που αγαπάνε το τραγούδι", σε μια εποχή που ο συνθέτης ήδη είχε συμπληρώσει επτά χρόνια απουσίας από το προσκήνιο έχοντας σκόπιμα αποτραβηχθεί από την ενεργό δράση απογοητευμένος από το νοσηρό κλίμα που κυριαρχούσε στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας (βλέπε τραγούδια "Μη γυρεύεις ομορφιές", "Κάτι παιδιά" και "Τόμας Ντύλαν"). Διέκοψε λοιπόν τη σιωπή του μ' αυτόν τον μάλλον άγνωστο δίσκο που, όπως είπαμε, δεν περιέχει πρωτότυπα τραγούδια, αλλά επανεκτελέσεις παλιότερων γνωστών ή λιγότερο γνωστών τραγουδιών του συνθέτη από το διάστημα 1975-1986, όταν πια είχε ολοκληρωθεί η λαμπρή φάση της συνεργασίας του με τον Γιώργο Νταλάρα. Είναι μια ιδιαίτερη έκδοση έξω από τα επίσημα δισκογραφικά κυκλώματα, που ηχογραφήθηκε στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στο Εργαστήρι Ηλεκτρακουστικής Μουσικής Τεχνολογίας του ΑΠΘ με υπεύθυνους τον καθηγητή Γιώργο Παπανικολάου και τον τεχνικό Κώστα Κοντό. 

Για τις ερμηνείες της Αιμιλίας έχω την άποψη ότι πρόκειται για άκρως συγκινητικές προσεγγίσεις σ' ένα υπέροχο υλικό, που φαίνεται καθαρά ότι το γνωρίζει βιωματικά και το αποδίδει με ειλικρινή αγάπη και πλεόνασμα λυρικής έκφρασης. Γνωρίζω ότι κάποιοι μουσικοκριτικοί έχουν σταθεί αρνητικοί απέναντι στις ερμηνείες της Αιμιλίας και στις φωνητικές της ικανότητες, προεξάρχοντος του γνωστού για τις απόλυτες απόψεις του κριτικού και συνθέτη Γιώργου Παπαδάκη! Ωστόσο εμένα προσωπικά με συγκινούν βαθιά οι ερμηνείες της, βρίσκω θαυμάσιο το φωνητικό της χρώμα και βέβαια κρατώ πάντα με ξεχωριστή συγκίνηση εκείνη τη συγκλονιστική της ερμηνεία στο εξαίσιο ελεγειακό τραγούδι "Πώς να σε πάρω" από το "Ηλιοσκόπιο". Από τις πολλές όμορφες στιγμές του δίσκου ξεχωρίζω το ελάχιστα γνωστό τραγούδι "Το λεωφορείο" (στίχοι Μιχάλη Μπουρμπούλη) που η ίδια άλλωστε είχε τραγουδήσει και στην πρώτη του εκτέλεση, καθώς και το "Μ' ένα τσιγάρο" από το δίσκο "Τρελοί και άγγελοι" (1986). Ερμηνείες αφοπλιστικής ομορφιάς και βαθιάς συγκίνησης. 

(c) CD | Artistic | 1993 | Πηγή: d58