Οι γυναίκες του Μάνου Χατζιδάκι / Σαβίνα Γιαννάτου: Πάω να πω στο σύννεφο (2002)

Την ίδια χρονιά (2002) που παρουσίασε η Αλίκη Καγιαλόγλου τη δική της πρόταση για μια σύγχρονη ερμηνεία των κλασικών τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι, είχαμε κι άλλη μια παράλληλη πρόταση, αυτή τη φορά από μια παλιά "γνώριμη" του συνθέτη, τη σπουδαία ερμηνεύτρια Σαβίνα Γιαννάτου, η οποία είκοσι χρόνια παλιότερα είχε ήδη ερμηνεύσει σε δεύτερη εκτέλεση τον κύκλο "Το '62 του Μάνου Χατζιδάκι" με μουσική επιμέλεια της Λένας Πλάτωνος.

Από τη Lyra λοιπόν μας έρχεται αυτή η εξαιρετική έκδοση με τίτλο "Πάω να πω στο σύννεφο" παρμένο από το τραγούδι "Το πουλί" που πρωτοακούστηκε στην ιστορική μουσική παράσταση "Οδός ονείρων" (1962). Δεκατρείς ακριβές μελωδικές στιγμές του μεγάλου συνθέτη αποδίδονται εδώ με κατανυκτική εκφραστικότητα από τη Σαβίνα Γιαννάτου με τη λιτή συνοδεία ενός απλού κουαρτέτου οργάνων που περιλαμβάνει πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο και κλαρινέτο. Η Δήμητρα Τρυπάνη επιμελήθηκε με σεβασμό και γνώση την όμορφη οργανική συνοδεία. Σολίστ οι: Ευγενία Καρλαύτη (πιάνο), Τάσος Μισυρλής (βιολοντσέλο), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί), Μαρίνος Γαλατσινός (κλαρινέτο). Παρουσιάζει ενδιαφέρον επίσης ότι τέσσερα τραγούδια του δίσκου ("Έφυγε το τρένο", "Χάρτινο το φεγγαράκι", "Κάπου υπάρχει η αγάπη μου", "Το μαντολίνο") είχαν επιλεγεί και στον παλιό δίσκο της Σαβίνας Γιαννάτου με τη Λένα Πλάτωνος κι έτσι μπορεί κανείς να συγκρίνει τις διαφορές ύφους των δύο εκτελέσεων, αλλά και την εκφραστική εξέλιξη της ερμηνεύτριας μετά από δύο δεκαετίες.

Η Σαβίνα Γιαννάτου επισημαίνει μεταξύ άλλων στο ένθετο της έκδοσης: "Λέξεις και νοήματα που επαναλαμβάνονται σε τραγούδια που έχουν ειπωθεί και ξαναειπωθεί. Ένας κόσμος που γίνεται πραγματικός ή ψεύτικος ανάλογα με την επιθυμία μας. Τραγούδησα τους στίχους άλλοτε παίρνοντας τους όπως ακριβώς είχαν, άλλοτε υπολογίζοντας το πότε και με ποια αφορμή γράφτηκαν. Είχα να αποστασιοποιηθώ από το "τυπικό" της ερμηνείας των πρώτων εκτελέσεων και ταυτόχρονα να "ακούσω" μέσα από αυτές. Η ίδια λογική ακολουθήθηκε και στην ενορχηστρωτική γραμμή του δίσκου. Η Δήμητρα Τρυπάνη, μία νέα μουσικός και συνθέτης από τη Θεσσαλονίκη που εμφανίζεται στη δισκογραφία για πρώτη φορά, άλλοτε σεβάστηκε παλιότερες ενορχηστρώσεις άλλοτε αποστασιοποιήθηκε τελείως από αυτές κλείνοντας καμιά φορά το μάτι στον ακροατή. Οι επεμβάσεις της άλλοτε διακριτικές άλλοτε πιο έντονες, δίνουν σε κάποια κομμάτια ένα άλλο φως...".

Τέλος, να αναφέρω ότι το όμορφο εξώφυλλο του δίσκου σχεδίασε ένας συνήθης ύποπτος του συγκεκριμένου πεδίου: Ο ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος!

(c) CD | Lyra | 2002 | Πηγή: d58