Οι γυναίκες του Μάνου Χατζιδάκι / Λένα Πλάτωνος: Το '62 του Μάνου Χατζιδάκι (1983)

Από τα αγαπημένα "παιδιά" του Μάνου Χατζιδάκι η Λένα Πλάτωνος αξιώθηκε να είναι από τους ελάχιστους εκλεκτούς που "πείραξαν" τα τραγούδια του έχοντας την αμέριστη στήριξή του. Κι αυτό είναι σίγουρα ένας τίτλος τιμής για τη νεαρή - τότε - καλλιτέχνιδα που λίγο νωρίτερα μας είχε χαρίσει τα υπέροχα τραγούδια της "Λιλιπούπολης", του "Σαμποτάζ" και κυρίως του "Καρυωτάκη" της. Σκεφτείτε ότι πιο παλιά ο Χατζιδάκις είχε αποκηρύξει με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς καμιά διάθεση αναθεώρησης μερικές πολύ αξιόλογες δουλειές πάνω στα τραγούδια του που υπέγραψαν συνθέτες, όπως ο Δήμος Μούτσης ("Επιστροφή", 1970) ή ο Γιάννης Σπανός ("Της γης το χρυσάφι", 1971)!

Το 1983 λοιπόν κυκλοφόρησε ο δίσκος "Το '62 του Μάνου Χατζιδάκι" με την πλήρη μουσική εποπτεία κι ευθύνη της Λένας Πλάτωνος, η οποία διασκεύασε, ενορχήστρωσε κι έπαιξε στο synthesizer δώδεκα κλασικά τραγούδια του συνθέτη, ερμηνευμένα σε δεύτερη εκτέλεση από την υπέροχη Σαβίνα Γιαννάτου, στενή και διαχρονική συνεργάτιδά της, η οποία μάλιστα είκοσι χρόνια αργότερα θα ηχογραφήσει ακόμη ένα δίσκο ("Πάω να πω στο σύννεφο", 2002) πάλι με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Πρόκειται για θαυμάσια δουλειά με ιδιαίτερο ηχητικό χρώμα, απόλυτα υποβλητικό και ποιητικό, που φωτίζει ξανά κι από νέες οπτικές αυτά τα χιλιοακουσμένα και χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια. Η Σαβίνα Γιαννάτου τα αποδίδει εξαιρετικά. 

Μένω μόνο με μια μικρή απορία για το δίσκο αυτό: Πώς προέκυψε ο τίτλος; Το 1962 βέβαια ο Μάνος Χατζιδάκις βρισκόταν στο απόγειο της δημιουργικής του ακμής. Εκείνη τη χρονιά παρουσίασε τη μυθική του "Οδό Ονείρων", καθώς και τις έξοχες "Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη". Αλλά και τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, καθώς και τα επόμενα, ήταν γεμάτα από ισάξια αριστουργήματα! Κι ούτε βέβαια το υλικό του δίσκου αντλήθηκε από τραγούδια της συγκεκριμένης χρονιάς. Γιατί λοιπόν το 1962;

(c) CD | Lyra | 1983 | Πηγή: d58