Μετά τις χαριτωμένες μελωδίες της "Λιλιπούπολης" (1980) και τα δροσερά τραγούδια του "Σαμποτάζ" (1981) η συνθέτρια με το αντισυμβατικό ύφος Λένα Πλάτωνος και η εκλεκτή ερμηνεύτρια Σαβίνα Γιαννάτου ξανασυναντιούνται σ' έναν εντελώς ξεχωριστό κύκλο τραγουδιών αφιερωμένον εξολοκλήρου στον κορυφαίο ποιητή της πρώτης μεσοπολεμικής γενιάς Κώστα Καρυωτάκη (1896-1928). Είναι μια σειρά μελοποιημένων ποιημάτων που είχαν γραφτεί νωρίτερα, πριν από το "Σαμποτάζ", αλλά τελικά κυκλοφόρησαν από τη Lyra ένα χρόνο αργότερα, το 1982.
Ο δίσκος λοιπόν "Καρυωτάκης: 13 Τραγούδια" περιλαμβάνει λιτές κι ευρύχωρες (large) μελωδίες σε τόνους μελαγχολικούς ενορχηστρωμένες σ' ένα ύφος που αναδίνει μιαν έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, απόλυτα κατάλληλη βέβαια για το ύφος της ποιητικής του Καρυωτάκη. Συχνά τα τραγούδια ακούγονται σαν απλοί ψίθυροι από τα χείλη της τραγουδίστριας και μοιάζουν σαν φευγαλέο φύσημα του αγέρα ή σαν νυχτερινές σερενάτες, όπου ο ερωτικός ψίθυρος αιφνίδια μπορεί να παραχωρεί τη θέση του σε κραυγή απόγνωσης.
Η ενορχήστρωση, ιδιαίτερα λεπτοδουλεμένη, συνταιριάζει ισορροπημένα τα κλασικά με τα ηλεκτρικά όργανα συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διαμόρφωση ενός ιδιότυπα υποβλητικού κλίματος. Στο δίσκο βρίσκουμε μερικές πραγματικά μαγικές μελωδικές στιγμές, όπως στα τραγούδια "Βράδυ", "Χαμόγελο", "Το φεγγαράκι απόψε" και "Μόνο". Κάποια απ' αυτά τα ποιήματα γνώρισαν κατά καιρούς και άλλες μελοποιήσεις, άλλοτε πετυχημένες κι άλλοτε όχι, ωστόσο ως ολοκληρωμένη δουλειά πάνω στην ποίηση του Καρυωτάκη θεωρώ πως η μελοποίηση της Λένας Πλάτωνος κατέχει ασφαλώς την κορυφαία θέση και σίγουρα αποτελεί μία από τις εκλεκτότερες στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας στη δύσκολη δεκαετία του '80.
(c) LP | Lyra | 1982 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου