Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2020

Σταύρος Κουγιουμτζής, Βίκυ Μοσχολιού: Όταν σε περιμένω (1979)

Ο δίσκος "Όταν σε περιμένω" είναι ένας από τους λιγότερο ακουσμένους κύκλους τραγουδιών του Σταύρου Κουγιουμτζή. Αδικαιολόγητα, ίσως. Γιατί είναι ένας πραγματικός Κουγιουμτζής με τη γνωστή ξεχωριστή του ικανότητα να στήνει όμορφες μελωδίες και στρογγυλεμένα τραγούδια. Ίσως μερικά απ' αυτά να έχουν μια τυποποιημένη γραφή πάνω στη γνωστή μανιέρα του συνθέτη. Αλλά θα βρούμε και πανέμορφα τραγούδια, όπως τα "Δεν είμαι εγώ", "Έλα ν' ανταλλάξουμε" και "Φεύγει ο καιρός".  
Εδώ μάλιστα δοκιμάζει να τιθασεύεσει και τους ελεύθερους στίχους του φίλου του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου και τα καταφέρνει περίφημα σε δύο τραγούδια ("Όταν σε περιμένω", "Έλα ν' ανταλλάξουμε"), ένα από τα οποία έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο. Αυτή είναι η πρώτη τους δισκογραφική συνεργασία, η οποία θα διευρυνθεί στην επόμενη δουλειά του συνθέτη με το δίσκο "Μικραίνει ο κόσμος" (1982). 
Στα περισσότερα τραγούδια οι στίχοι είναι του Μιχάλη Μπουρμπούλη, με τον οποίο είχε συνεργαστεί ο συνθέτης και σε προηγούμενους δίσκους του ("Λαϊκές Κυριακές", "Τραγούδια του καιρού μας")
Η ερμηνεία των τραγουδιών σφραγίζεται ανεξίτηλα από τη μεγάλη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού, σε έναν από τους σχετικά λίγους προσωπικούς της δίσκους. Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη τραγουδίστρια προέρχονταν από ένα προσωπικό ζενίθ με τον υπέροχο δίσκο που είχε κάνει δύο χρόνια νωρίτερα με τον Γιάννη Σπανό. Έπρεπε λοιπόν να προσέξει για το επόμενο βήμα της. Η επιλογή του Σταύρου Κουγιουμτζή ήταν λογικά μια σωστή κίνηση, έστω κι αν τελικά αυτή η συνεργασία δεν είχε την απήχηση στον κόσμο που θα της άξιζε.

(c) LP | Lyra | 1979 | Πηγή: d58

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στο cd που κυκλοφορησε το 2006, η σειρα των τραγουδιων ειναι διαορετικη απο την σειρα του δισκου.

Άαβας / d58 είπε...

Ναι, σωστά. Τώρα, γιατί το κάνανε αυτό, τρέχα γύρευε!

John80K είπε...

Πιστεύω ότι μια αναδίπλωση ήταν ορατή ήδη από τον προηγούμενο του αναφερθέντος δίσκο, δηλαδή από τα Λαϊκά Τραγούδια από όλον τον κόσμο. Αν ο δίσκος του Κουγιουμτζή ακολουθούσε τον Σπανό, η φόρα του προηγούμενου μπορεί να τον είχε παρασύρει κι αυτόν, γιατί είναι όντως αξιόλογος δίσκος και κάπως στο ίδιο πνεύμα. Ίσως να ήταν και καθαρά συγκυριακή η εμπορική του ατυχία. Με καθαρά προσωπικά κριτήρια, απορώ πώς ο δίσκος αυτός πήγε άπατος και τα Αρχοντορεμπέτικα έκαναν τόση επιτυχία....