Με το δίσκο "Προς την Αθανασία τη μαρτυρική" (Σείριος, 1998) ολοκληρώθηκε η πρώτη δημιουργική φάση του εξαίρετου μουσικού συνόλου Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω κλείνοντας θαυμάσια ένα δημιουργικό κύκλο που ξεκίνησε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας κι απέφερε συνολικά οκτώ ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών με μια σταθερή πορεία προς την πλήρη μουσική του ωριμότητα.
Για το λόγο αυτό λοιπόν αμέσως μετά μας έδωσαν έναν αποχαιρετιστήριο δίσκο με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Ένα ευχαριστώ" που κυκλοφόρησε από την ΜΒΙ το 1999.
Πρόκειται για μια κωδικοποημένη αναδρομή σε όλη τη μουσική τους πορεία ίσαμε εκείνη τη στιγμή μέσα από επιλεγμένες στιγμές που ξεχώρισαν σ' αυτή τη διαδρομή. Συνολικά 21 τέτοιες στιγμές συνιστούν το περιεχόμενο του αφιερωματικού αυτού δίσκου, φυσικά σε καινούργιες εκτελέσεις με εκλεκτές φωνές διαφόρων φίλων καλλιτεχνών ή και των ιδίων σε ενορχηστρώσεις και ερμηνείες που δείχνουν εντελώς απαγκιστρωμένες από τις αρχικές μορφές των τραγουδιών, πράγμα που δίνει νέα ζωή και διάσταση στα εκλεκτά αυτά μελωδικά αραβουργήματα. Είναι λοιπόν εδώ μαζί τους ο Σπύρος Σακκάς, ο σταθερός συνοδοιπόρος τους Βασίλης Νικολαΐδης, η Νένα Βενετσάνου, ο Βασίλης Γισδάκης, ο Μιχάλης Σιγανιδης, ο Χρήστος Τσιαμούλης, ο Γιάννης Σπυρόπουλος και πολλοί άλλοι ακόμη!
Αυτός ο πολύχρωμος αποχαιρετισμός ωστόσο, που έφερε για κάμποσα χρόνια το συγκρότημα μακριά από το δισκογραφικό προσκήνιο, αποδείχθηκε τελικά ότι δεν ήταν οριστικός! Δέκα χρόνια αργότερα υπενθυμίζουν την παρουσία τους με τον κύκλο "Ημερολόγιο μιας γυναίκας", ενώ πολύ πιο πρόσφατα, το 2018, μας έδωσαν τα "Χρονικά ενός θιάσου" δείχνοντας ότι αντιστέκονται σθεναρά στη φθορά του χρόνου και στη γενικευμένη παρακμή του ελληνικού τραγουδιού...
(c) CD | MBI | 1999 | πηγή: d58
1 σχόλιο:
Αιθέριο το σχήμα των "Χάνομαι.." δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στην Ελληνική Δισκογραφία. Είναι μοναδικοί. Μέχρι κάποια στιγμή μάζευα τα βινύλιά τους.
Δημοσίευση σχολίου