Ο Γιάννης Μαρκόπουλος είναι ο συνθέτης που σύστησε στο ευρύ μουσικόφιλο κοινό τους δυο κορυφαίους Κρητικούς τραγουδιστές της δεκαετίας του '70 που υπηρέτησαν πολύ γόνιμα το "έντεχνο" λαϊκό τραγούδι, χωρίς να αποσείσουν από πάνω τους τις κρητικές τους καταβολές. Ο πρώτος ήταν φυσικά ο μέγας Ψαρονίκος, ο Νίκος Ξυλούρης, που μεγαλούργησε με τις συνθέσεις του Μαρκόπουλου αρχικά και στη συνέχεια με συνθέσεις πολλών άλλων δημιουργών μέχρι τον πρόωρο θάνατό του.
Ο δεύτερος κρητικός τραγουδιστής που έλαμψε στη δεκαετία του '70 ήταν ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης. Υπέροχη αντρίκεια φωνή και εξαίρετος λυράρης, ερμήνευσε τραγούδια του Μαρκόπουλου σε πάμπολλους δίσκους του ("Θητεία", "Θεσσαλικός κύκλος", "Αφιέρωμα", "Οροπέδιο", "Ανεξάρτητα", "Παράθυρο στη Μεσόγειο", "Τολμηρή επικοινωνία", "Κοντσέρτο-Ραψωδία για Λύρα"), αλλά και τραγούδια άλλων συνθετών ("Εργατική συμφωνία" του Δήμου Μούτση). Το 1976 μας χάρισε τους δυο πρώτους προσωπικούς του δίσκους με τραγούδια από την κρητική παράδοση ("Παίζω με το λαούτο μου", "Κρήτη μου"). Κι αμέσως μετά ηχογράφησε το δίσκο "Ξερριζωμένοι".
Οι "Ξερριζωμένοι" λοιπόν κυκλοφόρησαν από την Columbia το 1977 και είναι ένας ιδιαίτερος δίσκος για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για ακραιφνώς λαϊκό δίσκο σε αντίθεση με τους δύο που προηγήθηκαν ένα χρόνο πριν. Ο δεύτερος λόγος αφορά τον συνθέτη των τραγουδιών. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον πληθωρικό στιχουργό Κώστα Βίρβο που εδώ εμφανίζεται και ως συνθέτης! Για την ακρίβεια, ο Βίρβος υπογράφει τη μουσική σε ένδεκα από τα δεκατρία τραγούδια του δίσκου, ενώ τα άλλα δύο έχουν μουσική του ίδιου του Γαργανουράκη. Οι στίχοι φυσικά ανήκουν στον Βίρβο κι έχουν ως θεματικό σημείο αναφοράς τον πάσης φύσεως ξερριζωμό και τη μετανάστευση, θέμα τόσο οικείο άλλωστε στη διαχρονική στιχουργική του Βίρβου.
Τη δεύτερη φωνή σε αρκετά τραγούδια κάνει η Λιζέττα Νικολάου, παιδί κι αυτή τη Γιάννη Μαρκόπουλου, ενώ την ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας έχει επιμεληθεί ο μαέστρος Χάρης Καλέας.
(c) LP | EMI Columbia | 1977 | πηγή: tzil/d58
1 σχόλιο:
Οχι μονο την ξενητια και τη μεταναστευση μα ειδικά την πικρα των εκτοπισμενων κομμουνιστων στις χωρες του Ανατολικου Μπλοκ που δεν μπορουσαν να γυρισουν πισω...Μα και επειδη το σοσιαλιστικο θαυμα μαλλον τελικα ουτε "θαυμα" ήταν ούτε "σοσιαλιστικο"...
Δημοσίευση σχολίου