Θόδωρος Δερβενιώτης: Τα λαϊκά του Δερβενιώτη (1982)

Παρεξηγημένοι και άδικα υποτιμημένοι στάθηκαν πολλοί από τους μεγάλους στυλοβάτες του λαϊκού μας τραγουδιού, αυτούς που διαδέχθηκαν τους θρυλικούς δημιουργούς του ρεμπέτικου, όταν αυτό άρχισε να παρακμάζει στα μέσα της δεκαετίας του '50. 

Και δίχως αμφιβολία ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους αυτής της σχολής υπήρξε ο πηλιορείτης συνθέτης Θόδωρος Δερβενιώτης (1922-2004) που κυριάρχησε στις δεκαετίες του '50 και '60, χωρίς όμως να αποσυρθεί από το προσκήνιο ακόμη και στα κατοπινά χρόνια που επικράτησε περισσότερο το λεγόμενο "έντεχνο" τραγούδι παράλληλα με το εκφυλισμένο λαϊκό της πίστας και των σκυλάδικων. 

Το πρώτο τραγούδι του Δερβενιώτη, ηχογραφημένο το 1953, είχε τίτλο "Μόνο ψέμα κι απιστία" και βασίστηκε σε στίχους του πολυγραφότατου Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Η συνεργασία του συνθέτη με τον στιχουργό Κώστα Βίρβο έχει αφήσει εποχή και ασφαλώς μια κληρονομιά πολλών δεκάδων καλών λαϊκών τραγουδιών, ιδιαίτερα στην κατηγορία των τραγουδιών της ξενιτιάς που ταυτίστηκαν με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη. Από τα τέλη του '60 και ως τις αρχές του '80 δεν είχε καμιά δυσκολία να προσαρμοστεί στις νεωτερικές απαιτήσεις του τραγουδιού και συνεργάστηκε πολύ πετυχημένα με νεότερους ερμηνευτές, όπως ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Τόλης Βοσκόπουλος και ο Μανώλης Μητσιάς στον κοινό δίσκο του συνθέτη με τον Σταμάτη Κραουνάκη "Εξ αδιαιρέτου" (1984).

Εδώ σας παρουσιάζω ένα ελάχιστο δείγμα από το πλούσιο έργο του συνθέτη, μια μικρή ανθολογία 15 λαϊκών τραγουδιών που εκδόθηκε το 1982 από την ετικέτα Margo της Odeon (Minos) με ηχογραφήσεις από διάφορες χρονικές στιγμές του παρελθόντος που ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του λαϊκού πενταγράμμου, όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Πρόδρομος Τσαουσάκης, η Καίτη Γκρέυ, ο Βαγγέλης Περπινιάδης, ο Σπύρος Ζαγοραίος και ο νεότερος Μπάμπης Τσετίνης.

(c) LP | Margo | 1982 | πηγή: tzil/d58