Η Ξανθίππη Καραθανάση τραγουδά έντεχνους συνθέτες

Από τη μεγάλη παράδοση των γυναικών ερμηνευτριών του παραδοσιακού μας τραγουδιού η μακράν πιο αγαπημένη μου φωνή είναι αυτή της Ξανθίππης Καραθανάση, η οποία βρίσκεται στο κουρμπέτι από τις αρχές του '60, μπήκε στο δισκογραφικό στερέωμα στο ξεκίνημα του '70 κι έκτοτε συνεχίζει ασταμάτητα μια δημιουργική πορεία που δε φαίνεται να έχει όρια! Κι αν η καταγραφή αυτής της θεϊκής φωνής στα αυλάκια του βινυλίου ή στα ψηφιακά απόκρυφα του "συμπαγούς" δίσκου μας δίνει εύκολα τη δυνατότητα να την απολαμβάνουμε οποιαδήποτε στιγμή κάνουμε κέφι, είναι απείρως πιο ισχυρή η συγκίνηση που προκαλεί η ζωντανή παρουσία της στις λίγες περιπτώσεις που αποφασίζει να τραγουδήσει άμεσα μπροστά στο κοινό.

Οι ερμηνείες της Ξανθίππης έχουν σταθερό σημείο αναφοράς την πατρίδα της τη Μακεδονία, αν και συχνά διευρύνει το ρεπερτόριό της και σε τραγούδια από κάθε γωνιά του ελληνισμού. Χωρίς αμφιβολία πάντως, η έκδοση του Πανεπιστημίου Κρήτης με έναν αριστουργηματικό κύκλο μακεδονίτικων τραγουδιών το 1994 ("Τραγούδια και Σκοποί της Μακεδονίας") αποτελεί την κορυφαία δισκογραφική κατάθεση αυτής της μεγάλης ερμηνεύτριας.

Ωστόσο πολλά χρόνια πίσω, στις αρχές του '70, όταν πρωτοέμπαινε στη δισκογραφική της περιπέτεια, αξίζει να πούμε ότι δοκίμασε τη φωνή της στο πεδίο του λεγόμενου "έντεχνου" λαϊκού τραγουδιού. Πρώτος ο Γιάννης Μαρκόπουλος τη χρησιμοποίησε στον κύκλο "Τραγούδια του Νέου Πατέρα" (1972), ενώ την ίδια εκείνη χρονιά ηχογράφησε και τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, πάλι με τραγούδια λαϊκά. 

Πρόκειται για ένα δίσκο της Polydor με δώδεκα τραγούδια, μάλλον άγνωστα τα περισσότερα, που υπογράφουν οι συνθέτες: Μάνος Χατζιδάκις, Μίμης Πλέσσας, Γιώργος Χατζηνάσιος και Δημήτρης Μηλιός. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι σε δεύτερη εκτέλεση, όπως το περίφημο "Μοιρολόι" του Μίμη Πλέσσα από την ταινία "Αστραπόγιαννος", το "Κάθε τρελό παιδί" και το "Δεν ήταν νησί" του Μάνου Χατζιδάκι ή το "Ήλιε μου χαμένε μου" του Δημήτρη Μηλιού. Ωστόσο στο παραδοσιακού ηχοχρώματος τραγούδι του Μίμη Πλέσσα "Κόκκινο χείλι φίλησα" η Ξανθίππη φαίνεται να νιώθει πιο άνετα και νομίζω πως αυτή είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου.

(c) LP | Polydor | 1972 | πηγή: tzil/d58