Λάκης Παππάς: Τραγούδια ερωτικά και χαμηλόφωνα (1990)

Το πέρασμα του Λάκη Παππά (1938-2014) από το ελληνικό τραγούδι έχει αφήσει έντονη γεύση γλυκύτητας κι ευγένειας με μια φωνή ζεστή κι εκφραστική από τις πιο εκλεκτές που ακούστηκαν ποτέ στην ελληνική δισκογραφία. 

Συνηθίζεται να θεωρείται ως κορυφαίος εκπρόσωπος του Νέου Κύματος, αλλά έχω κάποιες επιφυλάξεις μ' αυτή την κατάταξη και ιδού πού τις στηρίζω: Το Νέο Κύμα συνδέθηκε άρρηκτα με μία δισκογραφική εταιρία, τη Lyra του Αλέκου Πατσιφά, και η ακμή του σημειώθηκε την πενταετία 1964-1969, έστω κι αν ο απόηχός του κράτησε κάμποσα χρόνια μετά. Ο Λάκης Παππάς όμως είχε ξεκινήσει νωρίτερα, αφού το 1959 τον βρίσκουμε να συμμετέχει στην παράσταση "Παραμύθι χωρίς όνομα" του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου έπαιζε με την κιθάρα του τα περίφημα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Το 1962 συμμετείχε επίσης στην παράσταση "Οδός ονείρων" πάλι με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, τα οποία πέρασαν και στη δισκογραφία για λογαριασμό της Columbia, όπου βρίσκονται όλες οι ηχογραφήσεις του Λάκη Παππά μέσα στη δεκαετία του '60, όπως ο "Ματωμένος Γάμος" και το "Παραμύθι χωρίς όνομα" (1965), αλλά και η συμμετοχή του στη συλλογή "Πρώτη εκτέλεση" (1965) πάντα με συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι!

Τι προκύπτει λοιπόν από τα παραπάνω; Ο Λάκης Παππάς σε όλη τη διάρκεια της ακμής του Νέου Κύματος απουσιάζει από την ομάδα καλλιτεχνών της Lyra, δεν συμμετέχει στις δυο "Ανθολογίες" του Γιάννη Σπανού, όπου παρήλασαν όλοι οι νεοκυματικοί ερμηνευτές, δεν ηχογράφησε τραγούδια του Νότη Μαυρουδή, του Λίνου Κόκοτου, του Γιώργου Κοντογιώργου, ούτε κανενός άλλου νεοκυματικού συνθέτη! Χρειάζεται να φτάσουμε στο 1971, για να τον δούμε πλέον στη Lyra με τραγούδια του Νίκου Μαμαγκάκη και του Γιώργου Κοτσώνη, την ίδια χρονιά που καταθέτει εκεί και τον πρώτο μόλις προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Πάει κι αυτή η Κυριακή". Στην πραγματικότητα λοιπόν, η μόνη σχέση του Λάκη Παππά με το Νέο Κύμα εντοπίζεται στο ύφος αυτών των πρώτων δικών του τραγουδιών που σαφώς κουβαλάνε ένα νεοκυματικό ηχόχρωμα, αλλά και στην ζωντανή παρουσία του όλα τα προηγούμενα χρόνια στη δική του πλακιώτικη μπουάτ της Οδού Θόλου.

Κι αν ο δίσκος "Πάει κι αυτή η Κυριακή" έβαλε εκπρόθεσμα κι από την πίσω πόρτα τον Λάκη Παππά στο νεοκυματικό περιβάλλον, χρειάστηκαν άλλα είκοσι χρόνια, για να καταφέρει να ηχογραφήσει τη δεύτερη και τελευταία προσωπική του δουλειά που εκδόθηκε το 1990 από τη Wea! Τίτλος της: "Τραγούδια ερωτικά χαμηλόφωνα". Ιδανικός ομολογουμένως τίτλος που αποδίδει πλήρως τα φωνητικά χαρακτηριστικά αυτού του εκλεκτού καλλιτέχνη. Με εξαίρεση το ομότιτλο τραγούδι, γραμμένο από τον Νίκο Οικονόμου, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν επανεκτελέσεις παλιότερων τραγουδιών που είχαν ήδη διαγράψει τη δική τους πορεία με διάφορες άλλες φωνές, χωρίς αυτό σε τίποτε να εμποδίζει τον Λάκη Παππά να τα ερμηνεύσει σαν καινούργια, μακριά από οποιαδήποτε εξάρτηση από τις πρώτες τους ερμηνείες. Πρόκειται για συνθέσεις των Βασίλη Τσιτσάνη, Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Ανδρέα Θωμόπουλου και Στέλιου Φωτιάδη. Ανάμεσά τους και το ελαφρό "Και η βάρκα γύρισε μόνη" του Τώνη Μαρούδα που προσωπικά θεωρώ την ωραιότερη ερμηνευτική στιγμή αυτού του δίσκου.

ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά την αγαπημένη μου Βασιλικούλα που με τον τρόπο της φρόντισε να μας ξετρυπώσει αυτόν τον ξεχασμένο δίσκο...

(c) LP | WEA | 1990 | πηγή: Lila/d58