Ιδού ένας λησμονημένος συνθέτης της δεκαετίας του '70 με ξεχωριστά μουσικά χαρίσματα που καρποφόρησαν μέσα από μια σειρά ολοκληρωμένων κύκλων τραγουδιών που χαρακτηρίζονται από επίμονες αναφορές στην ελληνικότητα και την ιστορία της ρωμιοσύνης, πριν αποσυρθεί κι εγκατασταθεί μόνιμα στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Ρέθυμνο, όπου ανέπτυξε έντονη μουσική δραστηριότητα συνθέτοντας λόγια έργα, αλλά και ιδρύοντας την τοπική συμφωνική ορχήστρα.
Στη δισκογραφία ο Μπάμπης Πραματευτάκης πρωτοεμφανίζεται το 1973 με έναν πολύ ενδιαφέροντα δίσκο, ο οποίος κινείται ακριβώς σ' αυτή τη γραφή της "ελληνικότητας" που προανέφερα. Άλλωστε κι ο τίτλος του, "Οι Ρωμηοί", δείχνει ξεκάθαρα το περιεχόμενό του. Πρόκειται λοιπόν για έναν κύκλο ένδεκα λαϊκών τραγουδιών πάνω σε στίχους του δοκιμασμένου στιχουργού Αλέκου Καγιάντα, γνωστού μας κυρίως από τις μεγάλες επιτυχίες του με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Οι στίχοι επιχειρούν μια ψυχογραφική ανατομία της αντιφατικής ιδιοσυγκρασίας του Νεοέλληνα, αλλά συχνά εκτρέπονται σε στομφώδεις μεγαλοστομίες και δοκιμασμένα κλισέ.
Ο δίσκος όμως από μουσικής άποψης είναι πολύ ενδιαφέρων, ενώ δυο τρία τραγούδια ("Όπου κι αν πας", "Το 'χει το ριζικό μας", "Στο καπηλειό της γειτονιάς") είναι πανέμορφα. Πολύ καλή ενορχήστρωση με το σαντούρι του Τάσου Διακογιώργη να δίνει ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα. Χωρίς αμφιβολία, το τραγούδι "Στο καπηλειό της γειτονιάς" που κλείνει το δίσκο, είναι μια πολύ εμπνευσμένη στιγμή του συνθέτη, ένα τραγούδι διαχρονικής αξίας που δίνει την ευκαιρία στην ερμηνεύτρια Γεωργία Λόγγου, στην πρώτη κιόλας δισκογραφική της εμφάνιση, να δώσει το ισχυρό μήνυμα μιας θαυμάσιας φωνής που δεν είχε την τύχη με το μέρος της και δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε όσο θα της άξιζε.
Να προσθέσω ότι στο δίσκο συμμετέχουν και δυο ανδρικές φωνές, ο Περικλής Περράκης και ο Φρίξος Κούρκουλος. Ο πρώτος έκανε στη συνέχεια σημαντική καριέρα κι έγινε το μεγάλο όνομα της εταιρίας Sonora. Ο δεύτερος περιορίστηκε σ' αυτή τη μοναδική δισκογραφική εμφάνιση. Το δίσκο προλογίζει ο ηθοποιός Στέφανος Ληναίος.
(c) LP | Sonora | 1973 | πηγή: tzil/d58
1 σχόλιο:
Οσες φορες και να ακουσω το "Στο καπηλειο της γειτονιας" δεν μπορω να μην ανατριχιάσω...Τι γυρισματα,τι ενορχηστρωση τι σαντουραρος!!!
Δημοσίευση σχολίου