Θεωρώ εντελώς περιττό να κάνω οποιαδήποτε σύσταση στους φίλους του Δισκοβόλου των δύο μεγάλων καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στο δίσκο "Η Μαίρη Λίντα σήμερα τραγουδά το χθες" που εκδόθηκε το 1977 από την PanVox, τον Μανώλη Χιώτη δηλαδή και τη μούσα και σύντροφο της ζωής του Μαίρη Λίντα. Θυμίζω μονάχα ότι ήταν από τους λίγους εκπροσώπους του ρεμπετολαϊκού πενταγράμμου που πέρασαν με εντυπωσιακό τρόπο και από το αναδυόμενο "έντεχνο" των αρχών του '60 ως συνεργάτες των αρχιμαστόρων του είδους, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι. Έχω ξαναγράψει ότι από τις τρεις "πρώτες" εκτελέσεις του "Επιτάφιου" του Μίκη (Μούσχουρη, Μπιθικώτσης, Λίντα) θεωρώ ως επιτυχέστερη αυτή της Μαίρης Λίντα, η οποία τρόπον τινά συνδυάζει αρμονικά τις άλλες δύο που προηγήθηκαν.
Τέλος πάντων, ας έρθουμε στο δίσκο μας. Πρόκειται για ένα μεταθανάτιο αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη και δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Μανώλη Χιώτη με επανεκτελέσεις κλασικών τραγουδιών του ερμηνευμένες πάλι από τη μόνιμη ερμηνεύτριά τους, τη Μαίρη Λίντα. Έχουμε λοιπόν 32 πασίγνωστες μελωδίες διαρθρωμένες σε 8 τετραμερείς σουίτες, οι περισσότερες σε ρυθμούς γρήγορους, έτσι όπως τους προτιμούσε ο συνθέτης, για να μπορεί να αναδείξει την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι. Εδώ βέβαια ο Χιώτης είναι (βιολογικά) απών, οπότε τη θέση του πήρε ένας νεότερος ομότεχνός του, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο οποίος ομολογουμένως διεκπεραιώνει άψογα την υποχρέωσή του, έστω κι αν το αποτέλεσμα επ' ουδενί δε φτάνει στα επίπεδα ενός αυθεντικού Χιώτη. Η φωνή της Μαίρης Λίντα, ελαφρά πιο θαμπή από τη χρυσή εποχή της ακμής της, παραμένει υπέροχη και μελωδικότατη.
Την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο συνθέτης Νάκης Πετρίδης. Στην έκδοση φιλοξενείται κι ένα σύντομο σημείωμα του Αλέκου Σακελλάριου που αναφέρεται με διθυραμβικούς χαρακτηρισμούς στον Μανώλη Χιώτη.
(c) LP | PanVox | 1977 | πηγή: tzil/net/d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου