Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021

Σταμάτης Σπανουδάκης: Επιτυχίες... με λόγια... (1994)

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '70 με δυο κύκλους αγγλόφωνων τραγουδιών σε ύφος ροκ μπαλάντας (Beautiful Lies, 1972 | Looking Back, 1976), ενώ στη συνέχεια μας έδωσε μια σειρά παιδικών δίσκων, για να ακολουθήσει η γόνιμη εμπλοκή του στο πεδίο της κινηματογραφικής μουσικής. Από τις αρχές της επόμενης δεκαετίας έδειξε το ενδιαφέρον του για τη θρησκευτική μουσική και κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80, στο διάστημα 1986-1992, άρχισε να ηχογραφεί και κύκλους "έντεχνων" τραγουδιών με σημαντικούς Έλληνες ερμηνευτές, όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη (Κοντραμπάντο, Τανιράμα), η Ελένη Βιτάλη (Και μπήκαμε στα χρόνια), η Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Δυο βήματα απ' την άμμο), ο Πέτρος Γαϊτάνος (Δίλημμα), ο Μανώλης Μητσιάς (Είμαι καλά, ευχαριστώ) και ο Γιάννης Πάριος (Επαφή).
Το 1994 λοιπόν ο συνθέτης, εγκαινιάζοντας την ιδιόκτητη δισκογραφική εταιρεία Stam Studio, δίνει στην κυκλοφορία ένα πολύ όμορφο άλμπουμ με τίτλο "Επιτυχίες... με λόγια..." που περιλαμβάνει δεκατέσσερα τραγούδια απ' όλη την ως τότε διαδρομή του στη δισκογραφία. Τραγούδια που γνώρισαν μεγάλη εμπορική απήχηση στο κοινό κι αγαπήθηκαν πολύ, παρόλο που πολλά γράφτηκαν για ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Ο ίδιος υπογράφει τη μουσική και τους στίχους. Ξεχωρίζουν ασφαλώς μερικά από αυτά, όπως: "Έφυγες νωρίς", "Η ακτή", "Ζωή κλεμμένη", "Ξαφνικός έρωτας". Ο δίσκος μάλιστα κλείνει με το αριστουργηματικό θέμα της ταινίας "Πέτρινα χρόνια" προσαρμοσμένο σε μορφή τραγουδιού με τη συγκλονιστική ερμηνεία του Στέλιου Καζαντζίδη.
Πολύ επιμελημένη έκδοση, κρυστάλλινος ήχος, πλούσιο ένθετο με πληροφοριακό υλικό και τους στίχους των τραγουδιών.

(c) CD | Stam Studio | 1994 | Πηγή: d58 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ανάμεσα στους πρώτους του, υπάρχει και ο δίσκος «Ping Pong“, καταχωνιασμένος κάπου στο κελλάρι. Δεν χάνουμε και τίποτα δηλαδή …

Φιλικά,
Ι.Φερέτη

Άαβας / d58 είπε...

Μετά τους δύο πρώτους πρώτους που αναφέρω στο κείμενο ακολουθεί το οργανικό "Maran Atha" (1977), αλλά το "Πινγκ Πονγκ" (επίσης οργανικό) είναι αρκετά νεότερο, αφού κυκλοφόρησε το 1989. Κάποια στιγμή θα επανέλθω στον Σπανουδάκη, οπότε μπορεί να πάρει σειρά και αυτό...