Ο λόγος σήμερα για την ηθοποιό Μάρθα Βούρτση (γενν. 1937), κόρη του σημαντικού λόγιου συνθέτη Μιχάλη Βούρτση (1908-1983) και σύζυγο του στιχουργού Ξενοφώντα Φιλέρη (1929-2014).
Οφείλω πριν απ' όλα να κάνω αμέσως δυο επισημάνσεις: Η Μάρθα Βούρτση είναι μια ηθοποιός που έχει χτίσει το όνομά της ασφαλώς πάνω στον κινηματογράφο, μόνο που η κινηματογραφική της εικόνα την τυποποίησε στο ρόλο της μελό ηρωίδας σε βαθμό που το όνομά της να γίνει συνώνυμο υποτιμητικού αστεϊσμού, με αποτέλεσμα να έχει παραμορφωθεί πλήρως το αυθεντικό υποκριτικό της ταλέντο, όπως το ξεδίπλωσε επί θεατρικής σκηνής με σημαντικούς ρόλους από το κλασικό ρεπερτόριο, απόφοιτος άλλωστε του Θεάτρου Τέχνης.
Και θα πρόσθετα και κάτι ακόμη: Παρόλο που η κινηματογραφική της θητεία κατά τη δεκαετία του '60 έχει μείνει στη μνήμη των κινηματογραφόφιλων μόνο για τους μελοδραματικούς της ρόλους, η αλήθεια είναι ότι η Μάρθα Βούρτση διέθετε ένα πηγαίο κωμικό ταλέντο που δυστυχώς έμεινε αναξιοποίητο. Αρκεί πάντως να τη δει κανείς στις πρώτες της ταινίες, όπως τα "Κίτρινα γάντια" (1960) ή "Ο σκληρός άντρας" (1961), για να το διαπιστώσει πολύ εύκολα.
Πάντως ακόμη και οι ρόλοι της στα δημοφιλή δακρύβρεχτα μελό του '60 δίπλα στον Νίκο Ξανθόπουλο και άλλους πρωταγωνιστές τής έδωσαν την ευκαιρία να δείξει και το τραγουδιστικό της ταλέντο ερμηνεύοντας σε πρώτη εκτέλεση πολλά τραγούδια σημαντικών συνθετών, κυρίως του Απόστολου Καλδάρα, πριν αυτά περάσουν στην επίσημη δισκογραφία με επαγγελματίες τραγουδιστές. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υπέροχη λαϊκή μπαλάντα του Καλδάρα "Ένα αστέρι πέφτει πέφτει", αλλά και το όμορφο λαϊκό τραγούδι του Τσιτσάνη "Δεν είναι όνειρο η ζωή" που πρώτη τα ερμήνευσε σε ταινίες της η Μάρθα Βούρτση, ενώ στη δισκογραφία καταγράφονται ως μεγάλες επιτυχίες της Βίκυς Μοσχολιού!
Το αφιέρωμα στη σπουδαία ηθοποιό που επιμελήθηκε ο Μάκης Δελαπόρτας με τον λιτό τίτλο "Τα κινηματογραφικά" περιλαμβάνει δέκα λαϊκές ερμηνευτικές στιγμές της, οι περισσότερες από μελό ταινίες της περιόδου 1964-1970. Πρόκειται για τις ταινίες: "Η μοδιστρούλα" (1964) του Φίλιππα Φυλακτού με τραγούδια του Γιάννη Παπαϊωάννου, "Οι απόκληροι της κοινωνίας" και "Καρδιά μου πάψε να πονάς" (1965) του Απόστολου Τεγόπουλου με τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα (ανάμεσά τους και το "Ένα αστέρι πέφτει πέφτει"),"Κατάρα είν' ο χωρισμός" (1967) του Ερρίκου Θαλασσινού με τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη (όπως τα: "Δεν είναι όνειρο η ζωή" και "Όταν πίνεις στην ταβέρνα"), "Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα" (1969) του Νίκου Φώσκολου με μουσική του Μίμη Πλέσσα, και "Μάρθα, η γυναίκα του πόνου" (1970) του Γιώργου Παπακώστα με το τραγούδι "Σε λάβωσαν αητέ μου" του Κώστα Χατζή, το οποίο ερμήνευσε αργότερα και ο ίδιος στο δίσκο του "Ο γιος της άνοιξης" (1975). Υπάρχει επίσης κι ένα τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα από την κωμωδία "Τα δολλάρια της Ασπασίας" (1967) που σκηνοθέτησε ο σύζυγος της ηθοποιού Ξενοφών Φιλέρης.
(c) CD | EMI | 2006 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Το τραγούδι της Βούρτση "Σε λάβωσαν αητέ μου", στο δίσκο του Χατζή έχει τον τίτλο "Ουράνιο τόξο".
Και -προσωπική βέβαια εκτίμηση- πάντα μου άρεσε η εκτέλεση της Μάρθας.
Δημοσίευση σχολίου