Τραγουδοποιοί του '90 - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Διδυμότειχο Blues (1991)

Δυο χρόνια μετά το "Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ" (1989), που υπήρξε ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (1956-2019) μετά την εποχή των Τερμιτών, κυκλοφόρησε το "Διδυμότειχο Blues", ο δίσκος που επέβαλε τον τραγουδοποιό ως αυτόνομη και ισχυρή παρουσία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και μάλιστα ήρθε σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν ο ίδιος, απογοητευμένος από τη χλιαρή αποδοχή του πρώτου του δίσκου, είχε αρχίσει να σκέφτεται την αποχώρησή του από το τραγούδι!

Είναι ο δίσκος που σφραγίστηκε με την απροσδόκητα τρομαχτική επιτυχία που γνώρισε το ομώνυμο τραγούδι, ένα είδος ροκ ζεϊμπέκικου, με στίχους του Γιάννη Σπυρόπουλου, που αν και αρχικά προορίζονταν για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τελικά το ερμήνευσαν από κοινού ο συνθέτης και ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος είχε ξανασυνεργαστεί με τον Μαχαιρίτσα στα χρόνια των Τερμιτών. Το τραγούδι μάλιστα προκάλεσε και σοβαρές αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία της πόλης του Διδυμότειχου για κάποιες εκφράσεις που περιέχονται στους στίχους ("...τρύπα στη γεωγραφία"...), οι οποίες ξεπεράστηκαν όταν αργότερα ο Μαχαιρίτσας πραγματοποίησε επιτυχημένη συναυλία στη συγκεκριμένη πόλη. Ο ίδιος αφηγείται στο περιοδικό Μετρονόμος:

«Το τραγούδι αυτό είναι βιογραφικό κι αφορά την προσωπική μου ιστορία στο στρατό. Την διηγούμουνα μια μέρα στον Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο και τ’ απόγευμα μου την έφερε σε στίχους! Ετοίμασα το δίσκο και περίμενα ότι θα κάνει κάποια επιτυχία ένα άλλο τραγούδι, το “Σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε”. Όταν όμως ολοκληρώθηκε το “Διδυμότειχο Blues” και το τραγούδησα μαζί με τον Νταλάρα, είδα τις αντιδράσεις όλων στην εταιρεία, που έλεγαν ότι με το τραγούδι αυτό θα γίνει της κακομοίρας! Το είχε καταλάβει ο Μάτσας! Είχε και τρομερές εμπειρίες βέβαια αυτός. Εγώ δεν περίμενα τίποτα και γι’ αυτό ήμουν κι ελεύθερος. Κι όμως, ήταν καταιγιστική η επιτυχία του. Το “Διδυμότειχο Blues”, τώρα, μετά από τόσα χρόνια, το καταλαβαίνω, είναι ένα διαχρονικό τραγούδι κι ένα τραγούδι που δεν ξεφτίζει με τίποτα.».

Βέβαια ο δίσκος είναι εμφανώς ανισοβαρής, αφού το υπόλοιπο υλικό δε στέκεται στο ίδιο ύψος. Πάντως δυο τρία τραγούδια έχουν ενδιαφέρον ("Σε στυλ να μην ξεχνιόμαστε", "Για να μην παραιτηθώ", "Μάτια από νύχτα"), ενώ το ρυθμικό "Κινέζικη γυμναστική" αποτέλεσε το πρόπλασμα ενός μοτίβου που στα κατοπινά χρόνια θα αξιοποιήσει επιδέξια ο δημιουργός για πληθώρα πετυχημένων τραγουδιών του. Στίχους, πέρα από τον Γιάννη Σπυρόπουλο, έγραψαν και οι: Γιάννης Προεστάκης, Χάρης Καφετζόπουλος και Σάββας Πασχαλίδης. Περιλαμβάνεται επίσης και το ξένο τραγούδι "Τι να πω" (μουσική Lucio Battisti), διασκευασμένο στα ελληνικά με στίχους της Αφροδίτης Μάνου. Την ενορχήστρωση υπογράφει ο έμπειρος Χάρης Ανδρεάδης.

(c) CD | Minos | 1991 | Πηγή: d58