.jpg)
Ο Διονύσης Τσακνής (γενν. 1954) ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80 και πορεύτηκε παράλληλα με τους πρώιμους τραγουδοποιούς της εποχής (Βαγγέλης Γερμανός, Νίκος Πορτοκάλογλου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Αδελφοί Κατσιμίχα) παρουσιάζοντας ήδη το 1983 το πρωτόλειο "Η μπαλάντα του ταξιδιώτη" και λίγο αργότερα το δεύτερο προσωπικό του δίσκο ("Το τρίτο μάτι", 1987), ενώ συγχρόνως είχε αρχίσει να επεκτείνει τα μουσικά του ενδιαφέροντα και σε άλλα πεδία και κυρίως στο χώρο του θεάτρου με αξιόλογες μουσικές επενδύσεις που αργότερα θα περάσουν και στη δισκογραφία.
Ωστόσο η καταξίωση του δημιουργού ουσιαστικά ήρθε στη δεκαετία του '90 με αφετηρία τον κύκλο τραγουδιών "Φταίνε τα τραγούδια" που κυκλοφόρησε το 1989, ένα πολύ ενδιαφέρον ροκ άλμπουμ με δέκα τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς του, ερμηνευμένα επίσης από τον ίδιο και ενορχηστρωμένα από τον Γιώργο Ζηκογιάννη.
Είναι ο δίσκος που ανέδειξε δυο εξαιρετικές στιγμές που με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως σφυρηλάτησαν σε πολύ στέρεες βάσεις το όνομα του ανερχόμενου τραγουδοποιού της επαρχίας, μιας και ο Τσακνής μέχρι εκείνη την εποχή ακόμη επέμενε να διαμένει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Καρδίτσα, πριν αποφασίσει στις αρχές του '90 να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα. Το ένα τραγούδι είναι αυτό που έδωσε και τον τίτλο στο δίσκο ("Φταίνε τα τραγούδια"), μια μελαγχολική κι ευαίσθητη ροκ μπαλάντα, και το άλλο είναι το εμβληματικό "Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον", το κορυφαίο τραγούδι όλης της καριέρας του με τους εύστοχους και αιχμηρούς στίχους που στηλιτεύουν ανελέητα τον κυνικό πολιτικό ρεαλισμό. Το τραγούδι μάλιστα σφραγίστηκε από την ακαταμάχητη ερμηνεία των αδελφών Κατσιμίχα.
Να επισημάνω ότι δυο τραγούδια του δίσκου δεν έχουν στίχους του Τσακνή. Στο "Θα γυρίσω θεατής" οι στίχοι ανήκουν στον αδελφό του Νίκο Τσακνή και "Στο βάθος κάποιου δρόμου" οι στίχοι γράφτηκαν από τον Αντώνη Παπαϊωάννου. Το τραγούδι "Παράσταση για δύο" στηρίζεται σε παραδοσιακή ιρλανδέζικη μελωδία.
(c) CD | AKTH | 1989 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου