Το ξεκίνημα του Βαγγέλη Γερμανού: Τα μπαράκια (1981)

Ο Βαγγέλης Γερμανός (γενν. 1949) πρωτοεμφανίστηκε στα μουσικά μας πράγματα στις αρχές του '70, πρώτα στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής και στη συνέχεια στην Αθήνα ως μέλος του γκρουπ Διόσκουροι. Ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος, με τον οποίο είχε πολύχρονη γνωριμία, που σε ηλικία ήδη 32 χρονών τού άνοιξε το δρόμο για τη δισκογραφία αναλαμβάνοντας την παραγωγή της παρθενικής δισκογραφικής δουλειάς του. Αυτό έγινε το 1981 με το περίφημο πια άλμπουμ "Τα μπαράκια", από τις πιο εμβληματικές στιγμές της δεκαετίας του '80, έναν κύκλο με δώδεκα απλές μπαλάντες που διακρίνονται από ανάμικτα στοιχεία ροκ και λαϊκής μουσικής. Σημειώνει σε κείνη την πρώτη έκδοση ο Διονύσης Σαββόπουλος:

"Ο Βαγγέλης Γερμανός είναι ένας ενδιαφέρων Αθηναίος της περιφέρειας που γνώρισα πίσω στα 1970 σ' εκείνο το υπόγειο της Χέιδεν. Οι παλιότεροι θα τον θυμούνται. Έπαιζε μ' ένα φίλο του, ερασιτεχνικά - σαν φοιτητής τότε στη Σαλονίκη απ' όπου πηγαινοερχόταν - ένα είδος αμερικανικής μπαλάντας "δωματίου", αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Μετά χάθηκε. Το πτυχίο, ο στρατός, οικογενειακά προβλήματα, η βιοτική μέριμνα... Δεν τελειώνουν οι απογοητεύσεις για ένα μουσικό απόμακρο, πλην αγκαλιασμένο με την καθημερινότητα. Άλλοι συνομήλικοί του και νεότεροι, αεράτοι αυτοί, σε στιλ ποπ να πούμε, φάνηκαν πιο καπάτσοι. Τι φεστιβάλ, τι γήπεδα, τι δίσκοι... Με επισκέφθηκε πρόσφατα. Σε μιαν άλλη ηλικία τώρα. Καλούτσικα τακτοποιημένος καθηγητής Μαθηματικών στο Γαλάτσι. Μου έφερε να δω είκοσι τραγούδια. Μουσική, στίχοι, ερμηνεία, όλα μόνος του. Δεν το κρύβω, αισθάνομαι ανέκαθεν ενδιαφέρον γι' αυτό το στιλ, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Κάτι σ' αυτά τα τραγούδια σε συνδέει με την εύφορη πλευρά του '65 κι από 'κει ακόμη πιο πίσω, με τις απαρχές αυτής της διάχυτης ελαφράς μουσικής που μέρος της αποτελούμε όλοι μας και που τόσο μας βασάνισε στην πρώιμη εφηβεία μας, όταν σε πάρτυ και συναθροίσεις απογευματινές ηχούσε ξενόγλωσσα, ακατανόητα και γι' αυτό συμβολικά, σαν μουσική από ένα άγνωστο άστρο, μετατρέποντάς μας σε πλάσματα ενός άλλου κόσμου, έγχρωμου, ιλιγγιώδους. Κι αυτό προκάλεσε τεράστιες παρεξηγήσεις στο μέλλον: Φλώροι, σουσούδες, άσχετοι. Δοκιμασία για έναν μουσικό που χρόνια μετά θα γυρνούσε στη μυστήρια καταγωγή της ψυχολογίας μας, όπως βλάστησε τότε, στην αγάπη για τα αίτια αυτής της μουσικής σώζοντάς την ακέραια κάτω από τις στιβάδες της σύγχυσης, του αποπροσανατολισμού και της κερδοσκοπίας, παίζοντας και τραγουδώντας με το αθώο συντακτικό του:

...Τι νάν' αυτό που με κουρδίζει

για ποιο παιχνίδι τη ζωή μου προορίζει".

Ο ίδιος ο Βαγγέλης Γερμανός γράφει με αφορμή την ψηφιακή επανέκδοση του 2002:

"Αγαπητέ μου συνάνθρωπε, γεια σου. Καταρχήν σ' ευχαριστώ για την αγάπη σου. Εγώ πάλι στα τραγούδια μου σέβομαι τα αυτιά σου και τη νοημοσύνη της καρδιάς σου. Αν έτυχε να μ' ακούσεις ζωντανά, θα έχεις διαπιστώσει πως δεν παίζω ποτέ τα τραγούδια μου με τον ίδιο τρόπο. Το τραγούδι είναι ζωντανός οργανισμός, αναπνέει, αλλάζει όπως η ζωή. Ας πούμε πως το τραγούδι είναι ένα νησί, ενώ η όποια του ηχογράφηση είναι μονάχα η μια άποψη, κάτι σαν καρτ ποστάλ. Επειδή ζω στο τώρα και αποφεύγω τη νοσταλγία, θα προτιμούσα να μου ζητήσουν να ηχογραφήσω "Τα μπαράκια" του σήμερα. Αντ' αυτού, καλούμαι να προλογίσω τα παλιά "Μπαράκια". Μη νομίσεις πως και αυτά δεν τ' αγαπώ. Αναπολούν στη μνήμη μου στιγμές μοναδικές. Αν όχι τίποτε άλλο, εδώ ακούγεται η φωνούλα και το γέλιο της πολυαγαπημένης μου μικρής Αλίκης, που σήμερα είναι μια πανέμορφη χορεύτρια. Καλή ακρόαση λοιπόν".

Τα τραγούδια ερμηνεύει ο Βαγγέλης Γερμανός. Συμμετέχουν: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Εμμανουηλίδης με την Οπισθοδρομική Κομπανία και η μικρή Αλίκη Γερμανού.

(c) CD | Lyra | 1981 | Πηγή: d58