Μίκης Θεοδωράκης: Ραψωδία για Βιολοντσέλο και Ορχήστρα (1996)

Συνεχίζοντας τη δειγματική αναδίφηση στο συμφωνικό κόσμο του Μίκη Θεοδωράκη διάλεξα για σήμερα έναν μάλλον άγνωστο για το ελληνικό μουσικόφιλο κοινό δίσκο του με πρωταγωνιστή το βιολοντσέλο, όργανο κατεξοχήν κατάλληλο για το λυρικό μουσικό ρεπερτόριο.

Ο γερμανικής παραγωγής ψηφιακός δίσκος περιέχει δύο συνθέσεις, από τις οποίες η πρώτη έχει τίτλο Ραψωδία για Βιολοντσέλο και Ορχήστρα και γράφτηκε μόλις το 1996 καταλαμβάνοντας την τελευταία θέση (ΑΣΤ 306) στην επίσημη εργογραφία του συνθέτη, σύμφωνα με τον κατάλογο του Αστέρη Κούτουλα, έργο που πιστοποιεί αποστομωτικά την αγέραστη έμπνευση του μεγάλου συνθέτη. Όπως μπόρεσα να ανιχνεύσω, οι περισσότερες μελωδίες προέρχονται από τον κύκλο τραγουδιών "Τα Λυρικότερα" (1996) που είχε ερμηνεύσει η Μαρία Φαραντούρη. Η σύνθεση έχει τη μορφή concertante με διάλογο μεταξύ βιολοντσέλου και ορχήστρας. Αν και ονομάζεται ραψωδία, μάλλον σουίτα θα τη χαρακτήριζα, η οποία θα μπορούσε να ονομάζεται και "Οι εννέα Μούσες", μιας και κάθε μέρος φέρει το όνομα και μιας Μούσας.

Το δεύτερο περιλαμβάνει μια ενδιαφέρουσα συμφωνική σουίτα σε πέντε μέρη από τη μουσική μπαλέτου "Les amants de Teruel" που έγραψε ο Μίκης το 1958 και πρωτοπαίχτηκε τον Φλεβάρη του 1959 στο Theatre Sarah Bernhardt με επικεφαλής την Ludmilla Tcherina, ενώ το 1962 διασκευάστηκε για να συνοδεύσει ηχητικά την ομώνυμη ταινία, όπου η Edith Piaf τραγουδούσε τη μελωδία της "Όμορφης πόλης". Ξεχωριστή στιγμή η εξαίσια μελωδία (Andante) του 4ου μέρους.

Στη ζωντανή ηχογράφηση των δύο έργων, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Άαχεν της Γερμανίας στις 4 Νοεμβρίου του 2005, παίζει βιολοντσέλο ο Γερμανός τσελίστας Johannes Moser, ενώ τη Συμφωνική Ορχήστρα του Άαχεν διευθύνει ο Marcus Bosch. Ένας υπέροχος δίσκος που αναδεικνύει ανάγλυφα την αστείρευτη λυρική φύση του μεγάλου συνθέτη.

(c) CD | Coviello Classics | 2006 | Πηγή: d58