Η μουσική διαδρομή του Σταμάτη Σπανουδάκη θα έλεγα πως διακρίνεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη καλύπτει τη δεκαετία του '70 με πρωτόλειες συνθέσεις και ένα έντονο ενδιαφέρον για το παιδικό τραγούδι. Ακολουθεί η δεύτερη και σημαντικότερη φάση, δηλαδή η δεκαετία του '80, όταν θα μας δώσει αξιόλογες κινηματογραφικές και θρησκευτικές μουσικές, αλλά και μια ενδιαφέρουσα σειρά με κύκλους τραγουδιών ως τις αρχές τις επόμενης δεκαετίας. Τέλος, από τα μέσα της δεκαετίας του '90 στρέφεται πλέον προς την ορχηστρική μουσική και τον ηλεκτρονικό ήχο με επικές και πομπώδεις συνθέσεις ιστορικού και πατριωτικού προσανατολισμού.
Στο διάστημα λοιπόν 1986-1992 ο συνθέτης έδειξε το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο πεδίο της τραγουδοποιίας ηχογραφώντας έξι συνολικά εμπορικούς κύκλους τραγουδιών, ο καθένας αποκλειστικά με έναν ερμηνευτή και μάλιστα από τα κορυφαία ονόματα του χώρου, πρώτα τρεις γυναικείες φωνές και στη συνέχεια τρεις ανδρικές, δηλαδή (κατά χρονολογική σειρά) την Ελευθερία Αρβανιτάκη ("Κοντραμπάντο"), την Ελένη Βιτάλη ("Και μπήκαμε στα χρόνια"), την Άλκηστη Πρωτοψάλτη ("Δυο βήματα απ' την άμμο"), τον Πέτρο Γαϊτάνο ("Το δίλημμα"), τον Μανώλη Μητσιά ("Είμαι καλά, ευχαριστώ") και τον Γιάννη Πάριο ("Επαφή").
Πρώτος και σημαντικότερος απ' όλους αυτούς τους ενδιαφέροντες κύκλους τραγουδιών ήταν το "Κοντραμπάντο" που κυκλοφόρησε το 1986 από τη Lyra με αποκλειστική ερμηνεύτρια την Ελευθερία Αρβανιτάκη, στον πρώτο δικό της προσωπικό δίσκο με πρωτότυπες συνθέσεις, μιας και τα προηγούμενα χρόνια ερμήνευε κυρίως επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών τραγουδιών ως μέλος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας.
Ο δίσκος περιλαμβάνει δέκα καλογραμμένα τραγούδια σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Σπανουδάκη, με εξαίρεση το υπέροχο "Έφυγες νωρίς" που έχει στίχους του Αντώνη Ανδρικάκη. Το εναρκτήριο τραγούδι ("Ακτή") αποτέλεσε τη μεγάλη επιτυχία του δίσκου, ένα πραγματικά πολύ όμορφο τραγούδι που συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην καθιέρωση της ερμηνεύτριας στα μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου. Το ρεφρέν του τραγουδιού "Ό,τι μου λείπει" αποδίδεται στην ελληνική και στην ισπανική γλώσσα με μικρή χορωδία. Το ομότιτλο κομμάτι ("Κοντραμπάντο") δεν περιέχει στίχους, αλλά αποδίδεται με έναν άναρθρο βοκαλισμό από την ερμηνεύτρια.
(c) LP | Lyra | 1986 | Πηγή: d58
2 σχόλια:
Ένα μήνα νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει το "Κόκκινο φουστάνι" του Κουγιουμτζή, που νομίζω ότι συνέβαλε ακόμη πιο αποφασιστικά στην καθιέρωση της ερμηνεύτριας...
Η αλήθεια είναι ότι η Ελευθερία Αρβανιτάκη οφείλει πολλά και σε άλλους δημιουργούς που την πρόσεξαν νωρίτερα και της εμπιστεύτηκαν πρωτότυπα τραγούδια: Βαγγέλης Γερμανός ("Τα μπαράκια", 1981), Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω ("Οι κακές μας πράξεις", 1982), Νίκος Μαμαγκάκης ("Κέντρο Διερχομένων", 1982), Μιχάλης Τερζής ("Όλη τη μουσική μες στην αγάπη βάλε", 1984), Νίκος Ξυδάκης ("Μανία", 1985). Το "Κόκκινο φουστάνι" ήταν το πρώτο μεγάλο εμπορικό "μπαμ", αλλά έχω την εντύπωση ότι το ύφος του τραγουδιού δεν πρόσθεσε κάτι καινούργιο στην ερμηνευτική της εικόνα, όπως είχε καθιερωθεί από τη συμμετοχή της στην Οπισθοδρομική Κομπανία. Στη δραστική αλλαγή του ύφους της συνέβαλε κυρίως ο Νίκος Ξυδάκης και οπωσδήποτε η συνεργασία της με τον Σπανουδάκη...
Δημοσίευση σχολίου