Δημήτρης Λέκκας, Γιώργος Σαραντάρης: Οι καιροί της άνοιξης (1983)

Μαθηματικός και συνθέτης, ο Δημήτρης Λέκκας ξεπήδησε μέσα από τη γενιά των επιγόνων του Μάνου Χατζιδάκι και του Τρίτου Προγράμματος. Αν και ποτέ δεν είχε ιδιαίτερα καλή σχέση με την οργανωμένη δισκογραφία, το ξεκίνημά του ήταν εντυπωσιακό με τρεις πολύ αξιόλογες δισκογραφικές καταθέσεις: Το 1980 σε συνεργασία με τον Ευγένιο Σπαθάρη μας έδωσε το "Καραγκιόζης και οι Βάτραχοι". Το 1982 συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου για το soundtrack "Ηλεκτρικός Άγγελος". Και το 1983 ηχογράφησε τον κύκλο μελοποιημένης ποίησης του Γιώργου Σαραντάρη "Οι καιροί της άνοιξης".

Ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης (1908-1941), εκπρόσωπος της γενιάς του '30, λάτρης του συμβολισμού και των φιλοσοφικών και υπαρξιακών αναζητήσεων, παρόλο που γνώρισε ελάχιστη δημοτικότητα, θεωρείται ότι άσκησε ισχυρή επίδραση στις κατοπινές γενιές της ελληνικής ποίησης. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1933, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το έργο του λόγω του πρόωρου θανάτου του από τυφοειδή πυρετό στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Στην ελληνική δισκογραφία καταγράφονται τρεις ολοκληρωμένοι δίσκοι αφιερωμένοι αποκλειστικά στην ποίησή του. Μετά την αρχή που είχε κάνει το 1972 ο Μάνος Χατζιδάκις μελοποιώντας στον "Μεγάλο Ερωτικό" του το ποίημα "Ποιος είν' τρελός από έρωτα", ακολούθησαν οι δίσκοι: "Οι καιροί της άνοιξης" (1983) του Δημήτρη Λέκκα, "Η Εύα Κοταμανίδου διαβάζει Γιώργο Σαραντάρη" (1999) και "Η Καρυφυλλιά Καραμπέτη διαβάζει Σαραντάρη" (2008). Κατά καιρούς πάντως αρκετοί συνθέτες μελοποίησαν μεμονωμένα ποιήματα του Σαραντάρη, όπως οι: Γιώργος Θεοδωράκης, Σωτήρης Ρεμπάπης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω, Θέμος Λεονάρδος, Καλλιόπη Τσουπάκη, Σοφία Καμαγιάννη και Μαρίζα Κωχ.

Στο δίσκο "Οι καιροί της άνοιξης" ο Δημήτρης Λέκκας επέλεξε ποιήματα της περιόδου 1935-1940 καταφεύγοντας σε μελωδίες παραδοσιακού χρώματος και συχνά χορευτικού ρυθμού με μια περίτεχνη ενορχήστρωση που ενσωματώνει στοιχεία έντεχνης και παραδοσιακής ορχήστρας, ενίοτε με ετερόκλητους οργανικούς συνδυασμούς (κέλτικη άρπα, σιτάρ, αγγλικό κόρνο, φλάουτο με ράμφος, βιόλα ντα γκάμπα, όμποε ντ' αμόρε κλπ). Οι μελωδίες συχνά είναι δύστροπες, καθώς παρακολουθούν τη ροή του ελεύθερου ποιητικού στίχου, αλλά το αποτέλεσμα ακούγεται απόλυτα εύηχο. Μάλιστα το ιταλόφωνο τραγούδι "Un cuore audace" ακολουθεί τον παραδοσιακό ρυθμό της ταραντέλας από την περιοχή της Καλαβρίας! 

Βασική ερμηνεύτρια η (συγγραφέας) Ελένη Μαντέλου που είχε ξεκινήσει να τραγουδά δίπλα στη Μαρίζα Κωχ. Σε δυο τραγούδια συμμετέχει και ο ίδιος ο συνθέτης. Το εξώφυλλο φιλοτέχνησε η Αγγέλα Νειάδα.

Ο δίσκος δεν έχει εκδοθεί ποτέ ψηφιακά. Κυκλοφόρησε το 1983 από τον ανεξάρτητο Δισκογραφικό Συνεταιρισμό Καλλιτεχνών κι έκτοτε ...αγνοείται η τύχη του, δυστυχώς. 

(c) LP | ΔΣΚ | 1983 | Πηγή: d58