Δισκογραφία Θανάση Γκαϊφύλλια: Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας (2008)

Μετά το "Stavento" (1998) και μπαίνοντας στο νέο αιώνα ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας δεν έδειξε πλέον να πολυενδιαφέρεται για την παραγωγή νέων τραγουδιών, πέρα από λιγοστά σκόρπια που βρίσκουμε διάσπαρτα σε διάφορες εκδόσεις, όπως ένα τραγούδι ("Διομήδης") το 2005 για το περιοδικό Octava κι άλλο ένα το 2014 ("Κλυταιμνήστρα") για το περιοδικό Μετρονόμος. Ωστόσο δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με τη μουσική έστω κι εκτός δισκογραφίας, κυρίως με μουσική για το θέατρο ή ποικίλες μουσικές παραστάσεις και ζωντανές εμφανίσεις, όπως η μεγάλη αναδρομική του συναυλία στην ιστορική μπουάτ Κύτταρο τον Νοέμβρη του 2009 που αποτυπώθηκε σε διπλό live άλμπουμ την επόμενη χρονιά με τίτλο "Αυτά που ρωτάς - Ζωντανοί στο Κύτταρο". 

Μέσα λοιπόν σ' αυτές τις δραστηριότητες εντάσσεται και μια μάλλον άγνωστη ολοκληρωμένη του δουλειά πάνω στον ποιητικό κύκλο "Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας" του Οδυσσέα Ελύτη, έργο δημοφιλέστατο χάρις στην εμβληματική μελοποίηση του Δημήτρη Λάγιου (1982), η οποία μάλιστα το 2010 ξαναπαρουσιάστηκε σε νέα εκτέλεση, αλλά και στην εξαιρετική μελοποίηση της Αγγελικής Ιωννάτου (Ιωαννάτου) το 1983.

Πρόκειται για ένα μουσικό έργο σε φόρμα λαϊκού ορατορίου που περιλαμβάνει δεκαπέντε φωνητικά μέρη σε συνεχή ροή που καλύπτουν εξολοκλήρου το ποιητικό κείμενο, γραμμένα για την ομώνυμη μουσικοθεατρική παράσταση που παρουσιάστηκε στο Αμφιθέατρο της Πανεπιστημιούπολης στις 11 Μαΐου 2008 στα πλαίσια της γιορτής των Ελευθερίων της Κομοτηνής, όπου και ηχογραφήθηκε ζωντανά και διανεμήθηκε σε φίλους του συνθέτη και διάφορους φορείς, αφού περιορίστηκε σε μια άτυπη έκδοση με την υποστήριξη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου, χωρίς ποτέ να περάσει στην επίσημη δισκογραφία εξαιτίας της μη αδειοδότησης της έκδοσης από την κληρονόμο του ποιητή κυρία Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Ο συνθέτης εξομολογείται:  "Με το έργο αυτό άρχισα να ασχολούμαι από το 1972 και τότε ο Πατσιφάς μου είπε πως δύσκολα θα δώσει την άδειά του ο Ελύτης.. Ούτε στον Σταύρο Ξαρχάκο είχε δώσει. Ήμουν στενός φίλος με την Μαλβίνα Κάραλη... παρακολουθούσε τότε στο σπίτι μου που το παίδευα και μου λέει: "Πάμε να βρούμε τον Οδυσσέα, είναι φίλος μου"..."είσαι τρελή" της έλεγα εγώ αλλά εκείνη επέμενε! Πήγαμε λοιπόν στη Σκουφά, εκεί που ήταν το σπίτι του, χτυπάμε την πόρτα του διαμερίσματός του, μπροστά η Μαλβίνα και πίσω εγώ με το τζάκετ, με μακρυά μαλλιά και γένια και ξαφνικά ανοίγει την πόρτα, βγάζει το κεφάλι του ο Ελύτης και με έντονο ύφος λέει: Τι θες εσύ; Οδυσσέα θέλουμε να σε δούμε ...έφερα ένα φίλο μου, λέει η Μαλβίνα. "Να μου λείπει" λέει ο Ελύτης και κλείνει την πόρτα... (γέλια) και έτσι εγκατέλειψα εκείνη την προσπάθεια!... 

...Εκείνο το διάστημα ερχόταν στο σπίτι μου και τα έβλεπε όλα αυτά και ο αείμνηστος Δημήτρης Λάγιος. Μετά από χρόνια, όταν εγώ είχα φύγει από την Αθήνα, ο Λάγιος θα το μελοποιήσει (1982). Οι ενστάσεις μου για την εργασία του Λάγιου είναι ότι αυτό το έργο είναι ένα ποίημα. Ένα ποίημα! Δεν έχει δηλαδή τίτλους στις σελίδες... Αρχίζει με τη λέξη Ήλιος και τελειώνει με τη λέξη Ηλιάτορας. Ανάμεσα δεν μπορείς να παρεμβάλλεις ή να παραλείψεις τίποτα... αν αφαιρέσεις κάτι χάνεται το νόημα. Ο Λάγιος για τις ανάγκες της δισκογραφίας αφαίρεσε κομμάτια, έκοψε ένα ποίημα στα δύο και το έκανε δύο διαφορετικά, έδωσε τίτλους... όλα αυτά με το πέρασμα του χρόνου με έκαναν να το ξαναδώ και σιγά-σιγά το έφτιαξα έτσι ακριβώς όπως το οραματίστηκα από την πρώτη στιγμή. Ολόκληρο και ακέραιο. Και υποθέτω πως έτσι θα το ήθελε ο ποιητής. Απορώ, πως ενώ ήταν εν ζωή ο Ελύτης, έδωσε την άδειά του να γίνει κατακερματισμός του ποιήματός του, για χάριν της δισκογραφίας... απορώ... τέλος πάντων".

Στην εκτέλεση του έργου λαμβάνουν μέρος η Χορωδία Κομοτηναίων και η Χορωδία του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Τραγουδούν και παίζουν οι: Γιάννης Ζερβίδης (Ήλιος), Σταύρος Παυλίδης, Χρήστος Χατζηπέμου, Τάκης Χαμπογιάννης και Βαλάντης Καπουρελάκος (Άνεμοι), Λεύκη Σαραντινού (Κορίτσι), Σούλα Κυρατζόγλου (Γυναίκα) και Θανάσης Γκαϊφύλλιας (Αφηγητής).

(c) Ανεξάρτητη ψηφιακή παραγωγή | 2008 | Πηγή: d58