Τέλος καλοκαιριού: Ανδρέας Χατζηαποστόλου, Το μπουζούκι γλεντάει (1979)

Μπαίνοντας ήδη στον επίλογο και του φετινού (οδυνηρού δυστυχώς) καλοκαιριού λέω να κλείσουμε τον Αύγουστο με ένα νέο μικρό αφιέρωμα στις μελωδίες του καλοκαιριού. Και ξεκινώ με τον συνθέτη Ανδρέα Χατζηαποστόλου (1930-2022), τον οποίο έχουμε ήδη γνωρίσει μέσα από αρκετούς δίσκους του που ήδη παρουσιάστηκαν στο Δισκοβόλο. 

Θυμίζω απλώς ότι ήταν γιος του παλιού συνθέτη και βαθύφωνου Νίκου Χατζηαποστόλου (1884-1941) και της ερμηνεύτριας Μίνας Χατζηαποστόλου (1912-1994), ενώ ο ίδιος ξεκίνησε στα όψιμα χρόνια του "ελαφρού" τραγουδιού, αλλά διακρίθηκε κυρίως στο πεδίο του ελαφρολαϊκού στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στην επόμενη δεκαετία με πλούσια δισκογραφική παρουσία και αρκετά σουξέ της εποχής.

Σήμερα σας παρουσιάζω έναν πολύ ενδιαφέροντα ορχηστρικό δίσκο του Ανδρέα Χατζηαποστόλου που κυκλοφόρησε το 1979 από την ΕΜΙ Columbia με τίτλο «Το μπουζούκι γλεντάει». Περιλαμβάνει δώδεκα οργανικά κομμάτια βασισμένα σε δικά του τραγούδια, κυρίως από τους δυο εμπορικότερους δίσκους του στη Minos "Καυτό παράπονο" (1974) και "Ζήτημα χρόνου" (1975) με ερμηνευτές τους Γιάννη Πάριο, Λίτσα Σακελλαρίου, Δημήτρη Κοντολάζο, Άννα Βίσση, Πάνο Γαβαλά και άλλους, αλλά και από σκόρπια τραγούδια του σε άλλες εταιρείες.

Η ενορχήστρωση, που δεν είναι παρά ένα πιστό playback των τραγουδιών, βασίζεται στην πρωτοκαθεδρία του μπουζουκιού, όπως άλλωστε δηλώνεται και από τον τίτλο. Το αποτέλεσμα, παρά την εμφανή τουριστική αισθητική της έκδοσης, ακούγεται πολύ ευχάριστα με καλογραμμένες μελωδίες και στιβαρούς λαϊκούς ρυθμούς.

(c) LP | EMI Columbia | 1979 | Πηγή: Μάκης/d58