Η τραγουδοποιός Λένα Πλάτωνος: Το σπάσιμο των πάγων (1989)

Έχοντας ολοκληρώσει την πρωτοποριακή ηλεκτρονική της τριλογία ("Μάσκες ηλίου", "Γκάλοπ", "Λεπιδόπτερα") κατά την τριετία 1984-1986 η Λένα Πλάτωνος ανακόπτει τον πειραματικό της βηματισμό στα αχαρτογράφητα πεδία που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε αποφασίσει να εξερευνήσει και κλείνει την πρώτη της δεκαετία με έναν παιδικό δίσκο ("Το αηδόνι του αυτοκράτορα"), τρίτο κατά σειρά μετά τη "Λιλιπούπολη" και "Η Ηχώ και τα λάθη της", ταυτόχρονα σχεδόν με έναν νέο κύκλο τραγουδιών που την επανασυνδέει με τον αρχικό της ήχο στα χρόνια του "Σαμποτάζ" και του "Καρυωτάκη".

Πρόκειται για το δίσκο "Το σπάσιμο των πάγων", ένα κύκλο δέκα τραγουδιών με πιο συμβατικά τραγουδιστικά χαρακτηριστικά, αλλά πάντα με την ξεχωριστή μελωδική της λεπτότητα και το ανήσυχο στίχο της που, αν και απείθαρχος στους κανόνες της προσωδίας, προσαρμόζεται άψογα στις μελωδικές φόρμες που επινοεί. Οι χατζιδακικές καταβολές επανέρχονται στο προσκήνιο, πράγμα άλλωστε που είναι έκδηλο και από την αφιέρωση στον μεγάλο συνθέτη του εναρκτήριου τραγουδιού ("Η καντέντσα της άνοιξης"), αλλά και από την έκδοση του δίσκου που φέρει τη σφραγίδα του Σείριου αποτελώντας έτσι την πρώτη παρασπονδία της συνθέτριας από τη στέγη της Lyra, όπου πάντως θα επανέλθει αργότερα.

Ο δίσκος ακούγεται πολύ χαλαρά κι ευχάριστα χάρις στην ακουστική ενορχήστρωση με συμβατικά όργανα, όπως πιάνο, κιθάρες και βιολί, αν και δε λείπει ο χαρακτηριστικός συνοδευτικός ήχος του συνθεσάιζερ που παίζει η ίδια. Η ίδια επίσης μοιράζεται την ερμηνεία των τραγουδιών με τον παλιό της συνοδοιπόρο Γιάννη Παλαμίδα, ο οποίος μας χαρίζει μια υπέροχη ερμηνεία στο τραγούδι "Λάθος αγάπη", γραμμένο σε ύφος Θάνου Μικρούτσικου ή ίσως Μιχάλη Γρηγορίου. Αρωγοί της ο Λεωνίδας Αγγελόπουλος που παίζει ηλεκτρική κιθάρα και ο Γιώργος Μαγκλάρας βιολί, ενώ την ηχοληψία επιμελήθηκε ο Βαγγέλης Κατσούλης.

(c) CD | Σείριος/ΜΒΙ | 1989 | Πηγή: d58