Σταμάτης Σπανουδάκης: Ω, γλυκύ μου έαρ (1988)

Αφού προηγήθηκαν, κατά το διάστημα 1982-1985, δυο φωνητικοί δίσκοι του Σταμάτη Σπανουδάκη με θρησκευτικό περιεχόμενο ("Κύριε των Δυνάμεων", "Επτά παρακλήσεις"), το 1988 αποφάσισε να προσεγγίσει τους ιερούς ύμνους με μιαν εντελώς διαφορετική ματιά. Με δεδομένο ότι η βυζαντινή υμνογραφία στους ορθόδοξους ναούς αποδίδεται a capella (σόλο φωνή ή χορωδία) - σε αντίθεση με τη δυτική εκκλησία που έχει προσθέσει οργανική συνοδεία στο μέλος (συνήθως εκκλησιαστικό όργανο) - ο Σπανουδάκης έκανε ακριβώς το ανάποδο, δηλαδή εναρμόνισε μια σειρά εμβληματικών ύμνων για το Θείο Πάθος σε καθαρά οργανική μορφή αφαιρώντας εξολοκλήρου την ανθρώπινη φωνή. Έτσι προέκυψε ένας υπέροχος δίσκος με τίτλο "Ω, γλυκύ μου έαρ" που κυκλοφόρησε το 1988 από την Polygram.

Ο συνθέτης, όπως ο ίδιος μας εξηγεί, βασίστηκε στις θεσπέσιες πρωτότυπες μελωδίες αυτών των ύμνων θέλοντας να δείξει τον απέραντο θαυμασμό του για τους άγνωστους αυτούς μελωδούς και μας έδωσε ένα οργανικό ηχοτοπίο απόλυτης κατανυκτικής ατμόσφαιρας μέσω ηλεκτρονικών ήχων και σόλο ακουστικών οργάνων. Πρωταγωνιστεί το κλαρίνο του Βασίλη Σαλέα που ουσιαστικά υποκαθιστά την ανθρώπινη φωνή. Συνοδεύει επίσης το βιολί (ή η βιόλα) του Λευτέρη Ζέρβα, ενώ τα σολιστικά μέρη του συνθεσάιζερ αποδίδει ο Σαράντης Σαλέας. Το λιτό εξώφυλλο της αναλογικής έκδοσης στην ψηφιακή επανέκδοση του δίσκου το 1990 εμπλουτίστηκε με ζωγραφικό πίνακα του Νικολάου Γύζη ("Ο Αρχάγγελος").

(c) CD | Philips/Polygram | 1988 | Πηγή: d58