Γιώργος Χατζηνάσιος, Σταμάτης Κόκοτας: Θα σου χρωστώ (1978)

Ένα χρόνο μετά τον πετυχημένο δίσκο "Τελευταία Νύχτα" (1977) με τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα ο Σταμάτης Κόκοτας ηχογράφησε το άλμπουμ "Θα σου χρωστώ", άλλη μια ιδιαίτερα εμπορική δουλειά, αυτή τη φορά με συνθέσεις του Γιώργου Χατζηνάσιου. Οι δυο καλλιτέχνες είχαν ήδη στο ενεργητικό τους παλιότερες πολύ επιτυχημένες στιγμές με τους δίσκους "4.5.3" (1972) και "Διαδρομή" (1973), αλλά αυτή είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία τους.
Είναι η εποχή που ο συνθέτης είχε αποφασίσει να ηχογραφεί δίσκους με έναν μόνο ερμηνευτή, σε αντίθεση με τις πολυσυμμετοχικές προηγούμενες δουλειές του. Η αρχή έγινε την ίδια χρονιά με το άλμπουμ "Η Μαρινέλλα του σήμερα..." κι αμέσως μετά μ' αυτόν το δίσκο του Σταμάτη Κόκοτα, για να ακολουθήσουν οι συνεργασίες με τη Δήμητρα Γαλάνη ("Εικόνες"), την Τάνια Τσανακλίδου ("Χωρίς ταυτότητα"), τον Δημήτρη Μητροπάνο ("Τα συναξάρια"), τον Γιάννη Κούτρα ("Πίσω απ' τη βιτρίνα"), τη Μαρινέλλα και πάλι ("Για σένα τον άγνωστο") και τη Νάνα Μούσχουρη ("Η ενδεκάτη εντολή")!

Το συγκεκριμένο άλμπουμ περιλαμβάνει δώδεκα ελαφρολαϊκού ύφους τραγούδια πάνω στην πετυχημένη μανιέρα του συνθέτη, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τους κώδικες του σουξέ και τους εφάρμοζε με εγγυημένο πάντα αποτέλεσμα! Για τους στίχους των τραγουδιών επιστρατεύτηκαν γνωστοί συνεργάτες του συνθέτη, όπως ο Νίκος Βρεττός, ο Τάκης Καρνάτσος και ο Γιώργος Κανελλόπουλος, αλλά τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνει ο σπουδαίος Λευτέρης Παπαδόπουλος που συναντάται για πρώτη φορά με τον συνθέτη.

Τα περισσότερα τραγούδια έχουν από χρόνια πια ξεχαστεί, αλλά κάποια απ' αυτά είναι ενδιαφέροντα και θα μπορούσαν να ακουστούν και σήμερα. Τέσσερα τουλάχιστον έχουν ένα λόγο ύπαρξης: "Μια χαμένη θυσία", "Αγάπη μου πικρή", "Θα σου χρωστώ" και "Σφράγισες μία εποχή". Ωραιότερο όλων θεωρώ το τρυφερό "Αγάπη μου πικρή" με τους υπέροχους ερωτικούς στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ένα τραγούδι που ταιριάζει γάντι στη φωνή του Σταμάτη Κόκοτα. 

Σημειώνω ότι το νοσταλγικό "Δεν περνάς κυρά Μαρία" και το "Σφράγισες μία εποχή" ακούγονται εδώ σε δεύτερη εκτέλεση, αφού νωρίτερα τα είχε ερμηνεύσει η παρέα του "Μάθημα Σολφέζ" στον ομώνυμο δίσκο. Φυσικά δε χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό η κακόγουστη νεοπλουτίστικη αισθητική του εξωφύλλου με τον τραγουδιστή καθισμένο πάνω σε μια ...Rolls Royce!

(c) LP | EMI Columbia | 1978 | πηγή: d58