Μπαίνοντας στη δεκαετία του '80 ο Γιώργος Νταλάρας, αφού αποτίσει για δεύτερη φορά φόρο τιμής στο ρεμπέτικο ρεπερτόριο με το δίσκο "Ρεμπέτικα της Κατοχής", συνεχίζει τις μεγάλες συνεργασίες του με σημαντικούς συνθέτες, πρώτα με τον Μίκη Θεοδωράκη και το δίσκο "Ραντάρ" (1981) και την επόμενη χρονιά με τον εμβληματικό λαϊκό δημιουργό Άκη Πάνου.
Ο Άκης Πάνου (1933-2000) βέβαια δε χρειάζεται ειδικές συστάσεις για τους φίλους του τραγουδιού και ιδιαίτερα του αυθεντικού λαϊκού, παρόλο που είναι γνωστή η ιστορία του με την Μάνο Χατζιδάκι και την άγνοια για το έργο του από τον μεγάλο συνθέτη στα χρόνια του Τρίτου Προγράμματος, η οποία ωστόσο είχε αίσιο τέλος και οδήγησε αργότερα στην παραγωγή του ζωντανού δίσκου του Άκη Πάνου "Επειγόντως" από τις εκδόσεις του Σείριου.
Πρόκειται ασφαλώς για έναν χαρισματικό και ολοκληρωμένο δημιουργό που έγραφε μόνος του τα τραγούδια που μας χάρισε, τόσο στη μουσική, όσο και στους στίχους τους. Ειδικά στο στιχουργικό κομμάτι τα τραγούδια του ήταν σχεδόν όλα εξαιρετικά ευρηματικά και διαποτισμένα με μια αυθεντικότητα βιωματικής εμπειρίας και λαϊκής θυμοσοφίας.
Το 1982 λοιπόν είχαμε την ιστορική συνάντηση αυτών των δύο σπουδαίων θεραπόντων του λαϊκού τραγουδιού, του Άκη Πάνου και του Γιώργου Νταλάρα. Καρπός αυτής της ευλογημένης στιγμής υπήρξε ένας αξιόλογος δίσκος με τίτλο "Θέλω να τα πω". Μουσική, στίχοι, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας από τον Άκη Πάνου. Δεκατρία "χειροποίητα" τραγούδια που όλα έχουν κάτι να πουν και όλα διακρίνονται για την ευθύβολη και δωρική τους μελωδία πάνω στους κλασικούς λαϊκούς δρόμους.
Η ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα ανταποκρίνεται απόλυτα στις απαιτήσεις του δύσκολου αυτού υλικού, αν και φαίνεται πως η συγκεκριμένη συνεργασία δεν υπήρξε ανέφελη, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από τη δήλωση του ίδιου του τραγουδιστή, ο οποίος επισημαίνει στη νεότερη ψηφιακή remaster επανέκδοση του δίσκου ότι "πείραξε" σε πολλά σημεία την αρχική ενορχήστρωση, ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ιδιοτροπίες του νεότερου ακροατηρίου! Ακατανόητη πρωτοβουλία ασφαλώς, η οποία ελέγχεται και στο ηθικό της υπόβαθρο, καθώς έγινε μετά το θάνατο του δημιουργού και ασφαλώς παρά τη θέλησή του.
Σημειώνω επίσης ότι στη νεότερη αυτή επανέκδοση προστέθηκε κι ένα ακόμη τραγούδι με τίτλο "Ζήτω!" που είχε ηχογραφηθεί εξαρχής με τον Γιώργο Νταλάρα, αλλά δεν μπήκε στο δίσκο με ευθύνη του τραγουδιστή, ενώ αργότερα (1985) ο συνθέτης το ηχογράφησε σε δισκάκι 45 στροφών με δική του ερμηνεία.
(c) LP | Minos | 1982 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Πάντως και αυτή η ''νεώτερη'' έκδοση έχει το ενδιαφέρον της...
Δημοσίευση σχολίου