Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2020

Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Νταλάρας: Ο τραγουδιστής (1983)

Η ανήσυχη φύση του Γιώργου Νταλάρα τον οδήγησε από νωρίς στη συνεχή αναζήτηση νέων δημιουργών και πρωτότυπων συνεργασιών, χωρίς να επαναπαύεται στα ακαταμάχητα κεκτημένα της άκρως παραγωγικής δεκαετίας του '70 που τον είχαν ήδη εδραιώσει στην κορυφή. Με το αλάνθαστο μουσικό του κριτήριο λοιπόν βρέθηκε συχνά να συμμετέχει σε δουλειές νέων δημιουργών, όπως ο Δημήτρης Λάγιος ("Ο ήλιος ο ηλιάτορας", 1982), οι Τερμίτες ("Η αμαρτωλή Μαρία", 1984), ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας ("Διδυμότειχο blues", 1991), ο Διονύσης Τσακνής, οι αδελφοί Κατσιμίχα, οι Άγαμοι Θύται, ακόμη και η Ελένη Καραΐνδρου στις πρώτες κινηματογραφικές της μουσικές ("Ταξίδι στα Κύθηρα", 1984, "Ο μελισσοκόμος", 1986), αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις ("Λαϊκή Αγορά", 1987, "Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά", 1988)
Και κάπου εκεί ήρθε και η συνάντησή του με τον λαϊκό δημιουργό Χρήστο Νικολόπουλο, ο οποίος βέβαια δεν ήταν καινούργιος στο χώρο, αφού είχε ήδη ένα σπουδαίο προσωπικό ρεπερτόριο με πετυχημένα τραγούδια που ερμήνευσαν ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Μαρινέλλα, ο Πάνος Γαβαλάς, ο Γιάννης Πάριος, η Λίτσα Διαμάντη, η Τζένη Βάνου και άλλοι πρωτοκλασάτοι τραγουδιστές. Το 1981 λοιπόν ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε το ομότιτλο τραγούδι από το δίσκο του Νικολόπουλου "Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει" γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Κι αυτό ήταν το προσάναμμα της μεγάλης συνεργασίας τους που ακολούθησε, η οποία επισφραγίστηκε με τρεις ολοκληρωμένες δισκογραφικές εκδόσεις ("Ο τραγουδιστής", "Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς", "Μεθυσμένα τραγούδια").
Το 1983 λοιπόν είχαμε την πρώτη ολοκληρωμένη συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα και του Χρήστου Νικολοπουλου με το δίσκο "Ο τραγουδιστής", έναν κύκλο δεκατεσσάρων λαϊκών τραγουδιών με τις υπογραφές πολλών διαφορετικών στιχουργών: Μάνος Ελευθερίου, Σώτια Τσώτου, Κώστας Κοφινιώτης, Φώντας Λάδης, Μάρω Μπιζάνη, Σαράντης Αλιβιζάτος, Λευτέρης Χαψιάδης και Δημήτρης Χατζηδιάκος. Ο Νικολόπουλος ξετυλίγει εδώ όλο το ταλέντο του στην αξιοποίηση των λαϊκών "δρόμων" και μας δίνει ένα μωσαϊκό ρυθμικής ποικιλίας που περιλαμβάνει από τσιφτετέλια και καρσιλαμάδες, μέχρι ζεϊμπέκικα και ανατολίτικες μελωδίες. Τρία τουλάχιστον τραγούδια είναι αναμφίβολα πολύ όμορφα: "Άνοιξα το συρτάρι μου", "Τις μακρινές τις θάλασσες", "Εγώ θα σου μιλώ". Το ομώνυμο τραγούδι αφιερώθηκε στον Στέλιο Καζαντζίδη.

Ο Γιώργος Νταλάρας δείχνει μεγάλη εξοικείωση με το συγκεκριμένο είδος τραγουδιού και διεκπεραιώνει άψογα την ερμηνεία του σημειώνοντας μάλιστα τεράστια εμπορική επιτυχία. Διευκρινίζω πάντως ότι στη νεότερη ψηφιακή επανέκδοση του 2011 ο δίσκος εμφανίστηκε εμπλουτισμένος με δύο επιπλέον τραγούδια: "Εμείς οι λίγοι" (στίχοι Αντώνη Ανδρικάκη) και "Το νυχτερινό σχολά" (σε στίχους του συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη). Το εικαστικό μέρος του δίσκου επιμελήθηκε ο ζωγράφος Αλέξης Κυριτσόπουλος.

(c) CD | Minos | 1983 | Πηγή: d58

5 σχόλια:

blackpepper είπε...

Χορτάσαμε Νταλάρα! Τουλάχιστον όλα όσα παρουσιάσατε είναι από μια σχετικά "ξένοιαστη" εποχή του τραγουδιστή όταν ήταν ακόμη κάτω από την καθοδήγηση των δημιουργών. Παρόλα αυτά δεν μπορεί εύκολα να αποβάλλει ή να κρύψει την αυτοπαρατήρηση και μια μικρή ανασφάλειά του, που δημιουργεί ένα άγχος στον ακροατή (ή σε ορισμένους ακροατές)

Άαβας / d58 είπε...

@blackpepper
Δεν ξέρω αν το "χορτάσαμε" έχει και κάποιον υπαινιγμό ότι σας κούρασα! Πάντως θα συνεχίσω αρκετά ακόμη με την προσωπική δισκογραφία του μεγάλου τραγουδιστή, για 4-5 μέρες πιθανόν ακόμη, επικεντρώνοντας βέβαια στην κύρια προσωπική του δισκογραφία που νομίζω πως έχει μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ ομολογώ πως δεν πολυκατάλαβα το σχόλιό σου για το "άγχος" που λες ότι προκαλεί σε κάποιους ακροατές!

Ανώνυμος είπε...

Μητσάρα Μετά-Σηνγχωρήσεως Από Την Μεριά Μου Ορός Ολόκληρο Το Κοινό, Αλλά Γνώμη Μου Είναι Να Συνεχίσεις Όπως Γουστάρεις Εσύ Χωρίς Να Ακούσεις-Υπολογήσεις Κανέναν.

nikos4 είπε...

Αυτό με το άγχος ούτε εγώ το κατάλαβα.Εννοεί ερμηνευτικά ? Ή μήπως κάτι άλλο? Και αυτό που φαίνεται? Στους παλιούς δίσκους που ήταν υπό την καθοδήγηση ή αργότερα που δεν ήταν πλέον?

Ανώνυμος είπε...

Αν πάντως εννοεί ερμηνευτικά,σε μια περίπτωση,κατά την γνώμη μου,έχει δίκιο.
Στην ΙΕΡΑ ΟΔΟ ΙΙ,τραγουδώντας "con te partiro"με Μάριο Φραγκούλη έχει άγχος.
Φυσικό βέβαια.Μην ξεχνάμε άλλωστε τον Κυρ Μέντιο (και ζεμένος με το βόδι,άλλο μπόι και άλλο πόδι).
Άσχετα μ' όλα αυτά,ο ΔΙΣΚΟΒΟΛΟΣ δεν χορταίνεται.Και πάντα,κάθε του ανάρτηση, έχει την δικιά της αξία.Και γιαυτό την περιμένουμε με ανυπομονησία.
Καλές γιορτές σε όλους.