Αν και η παρουσία τους στα μουσικά πράγματα ξεκινάει από τα χρόνια του '70, οι αδελφοί Κατσιμίχα, οι αγαπημένοι μας Χάρης και Πάνος, μπόρεσαν να δώσουν για πρώτη φορά τη μουσική τους σφραγίδα μόλις το 1985, όταν είχαν πατήσει ήδη τα 33 τους κι αφού νωρίτερα δοκίμασαν με ποικίλους τρόπους εντός κι εκτός των συνόρων τις δυνάμεις τους. Τα "Ζεστά Ποτά" τους όμως μας σύστησαν το σπουδαίο δίδυμο πια σαν έτοιμο από καιρό, ολοκληρωμένους τραγουδοποιούς, που ξεκινούν από μια κορυφή, απ' όπου δε θα χαμηλώσουν ποτέ - μέχρι δηλαδή τη στιγμή που εκείνοι διάλεξαν - το πέταγμά τους!
Αν η πρώτη τους δουλειά ήταν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον παρελθόν, ο δεύτερος δίσκος τους, δυο χρόνια αργότερα, με τον τίτλο "Όταν σου λέω πορτοκάλι, να βγαίνεις", μας χάριζε καινούργιο υλικό, που πατούσε εν μέρει στα ήδη κεκτημένα, αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε ένα βήμα παραπέρα. Δίσκος με ετερόκλητο περιεχόμενο, που φλερτάρει αποφασιστικά με ποικίλα μουσικά είδη, ροκ, μπαλάντα, έντεχνο, λαϊκό, τα οποία παντρεύονται συχνά με τρόπο τολμηρό και πρωτότυπο ανοίγοντας δρόμους που στα κατοπινά χρόνια θα βρουν πάμπολλους μιμητές.
Αν και ξεχώρισαν περισσότερο τα τραγούδια "Νύχτωσε νύχτα" και "Είμαστε ακόμα εδώ" (από τις πιο δυνατές τους στιγμές), και τα υπόλοιπα είναι από ενδιαφέροντα έως εξαιρετικά. Ιδιαίτερα μου αρέσει το αυτοβιογραφικό ομότιτλο κομμάτι που είναι αφιερωμένο στον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και το εναρκτήριο "Σήματα μορς". Αξιοπρόσεκτο μάλιστα στοιχείο είναι ότι καταφεύγουν και στον ποιητικό λόγο, για να εκφράσουν την ευαισθησία τους. Εδώ λοιπόν έχουμε το ποίημα "Η μαϊμού" του Νίκου Καββαδία (σε μια φολκ ανατολίτικη μελοποίηση) και το σκωπτικό "Καταγγέλλω" του ξεχασμένου ποιητή Λαίλιου Καρακάση (1887-1951).
Έχουμε επίσης και μια έμμεση μελοποίηση του ποιήματος "Εχεμύθεια" του Ανδρέα Εμπειρίκου, ένα πανέμορφο οργανικό κομμάτι που στερήθηκε τελικά τη συνοδεία του ποιητικού λόγου εξαιτίας της δηλωμένης άρνησης του ποιητή για οποιαδήποτε μεταθανάτια μελοποίησή του. Ευτυχώς τελικά το εμπόδιο αυτό αργότερα ξεπεράστηκε κι έτσι στάθηκε δυνατό ν' ακουστεί ολοκληρωμένα το τραγούδι στην επόμενη δουλειά των δυο δημιουργών.
Tην ενορχήστρωση υπογράφει ο άσημος ακόμη τότε Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, ο οποίος και τα περισσότερα όργανα της ορχήστρας.
(c) LP | EMI Columbia | 1987 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου