Η δεκαετία του '90 κλείνει για τους αδελφούς Κατσιμίχα με ένα σημαντικό άλμπουμ. Τίτλος του: "Τρύπιες σημαίες". Μ' αυτό αποχαιρετούν την απερχόμενη χιλιετία και συγχρόνως το κοινό που τους αγάπησε καταθέτοντας τον τελευταίο τους δίσκο με πρωτότυπο υλικό, αφού είχαν ήδη προαναγγείλει τη διακοπή της ως τότε συνοδοιπορίας τους, αν και αυτό δεν επιβεβαιώθηκε απόλυτα, καθώς σποραδικά είχαμε τις επιστροφές τους είτε από κοινού με κάποιες συλλογές ("Στους ελαιώνες της αγάπης") ή ζωντανές ηχογραφήσεις, είτε μεμονωμένα.
Οι "Τρύπιες σημαίες" είναι ένας δίσκος διαμαρτυρίας, αλλά και μιας ρομαντικής προσδοκίας για το αύριο. Κινείται ανάμεσα στους πυλώνες "Τρύπιες σημαίες" και "Μεγάλος αδελφός". Το περιγράφουν άλλωστε οι ίδιοι πολύ χαρακτηριστικά: "Η εποχή που έφευγε και εκείνη που ερχόταν και είναι πια εδώ. Τα δυο αυτά τραγούδια γράφτηκαν από τον Πάνο με απόσταση δέκα χρόνων μεταξύ τους, το πρώτο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το χειμώνα του '89, και το δεύτερο το χειμώνα του '99, εκείνο το χειμώνα που ο πόλεμος έφτασε σχεδόν στα σύνορά μας..." Ουσιαστικά - λένε - με τις "Τρύπιες σημαίες" αποχώρησαν ως ντουέτο από το ελληνικό τραγούδι δηλώνοντας με πικρία: "...και φεύγει ο αιώνας τσακισμένος, παραμιλάει, γέρος και τρελός, φεύγει κρατώντας μια τρύπια σημαία, την παραδίδει στον Μεγάλο Αδελφό και πεθαίνει αμίλητος. Εκείνος την πετάει στο τζάκι, ανάβει ένα πούρο και ξαναγυρίζει αργά στη high resolution ιστοσελίδα της Wall Street. Ένα παρανοϊκό ριάλιτι που συνεχίζεται δυστυχώς ακόμα ακόμα και μέρα με τη μέρα αγριεύει".
Φυσικά ο δίσκος έχει και τις τρυφερές του στιγμές, όπως το "Εγώ ήθελα να γίνω δέντρο", η "Κερύνεια", η "Γυναίκα της ψυχής μου" που βασίζεται σε ποίημα του Γιώργου Σεφέρη και η "Μαριάνα" που αποτελεί διασκευή της μπαλάντας "Long May You Run" του Neil Young. Κυρίως όμως έχει μια πολύ δυνατή διασκευή του τραγουδιού "Ποιος τη ζωή μου κυνηγά" του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Ελευθερίου από τον κύκλο "Τραγούδια του αγώνα", το οποίο προσάρμοσαν στη δική τους ερμηνευτική μανιέρα οι δυο τραγουδοποιοί δίνοντας μια ξεωριστή και απόλυτα πειστική ερμηνεία. Μάλιστα το ίδιο τραγούδι κλείνει το δίσκο ως "κρυφό τραγούδι", χωρίς δηλαδή να αναφέρεται στους τίτλους.
Σημειώνω ότι ως έτος κυκλοφορίας του δίσκου αναφέρεται παντού το 2000, αλλά οι ίδιοι οι δημιουργοί στη νεότερη επανέκδοση του δίσκου από την "Ελευθεροτυπία" βεβαιώνουν ότι η σωστή χρονολογία είναι το 1999.
(c) CD | AKTH | 1999 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου