Οι ρίζες του ρεμπέτικου: Βαγγέλης Παπάζογλου

Η δεύτερη μεγάλη μορφή του σμυρναίκου τραγουδιού υπήρξε ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο οποίος γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1896 (ή 1897) και πέθανε στην Αθήνα το 1943. Ο Παπάζογλου ήταν αυτοδίδακτος μουσικός, αλλά γνώριζε τη μουσική σημειολογία, ενώ έπαιζε μαντολίνο, κιθάρα, βιολί και μπάντζο και ήταν μέλος της περίφημης σμυρναίικης Εστουδιαντίνας "Τα Πολιτάκια", μαζί με τον Παναγιώτη Τούντα και τον Σπύρο Περιστέρη. 

Μετά την Καταστροφή βρέθηκε στην Αθήνα κι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κοκκινιά. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στα μαγαζιά της εποχής συνθέτοντας αρκετά τραγούδια, ενώ στη δισκογραφία μπήκε λίγο αργά, το 1933, και πρόλαβε να ηχογραφήσει γύρω στα τριάντα τραγούδια, πριν μπλέξει με τη λογοκρισία του μεταξικού καθεστώτος που τον έθεσε στο περιθώριο. Μάλιστα για λόγους συνείδησης αρνήθηκε στα χρόνια της Κατοχής να ασχοληθεί με το τραγούδι και στράφηκε για βιοπορισμό σε χειρωνακτικές εργασίες, ώσπου πέθανε από φυματίωση το 1943. Έτσι νωρίς νωρίς το λαϊκό τραγούδι έχασε έναν σημαντικό του δημιουργό που δεν πρόλαβε να δώσει μεγάλο σε όγκο έργο, αλλά τα λιγοστά τραγούδια του κατέκτησαν την υστεροφημία και αρκετά από αυτά εξακολουθούν να παίζονται, όπως: Αργιλέ μου, Λαχανάδες, Βάλε με στην αγκαλιά σου, Μου φαίνεται, Της το βάλανε και άλλα.

Από το πολύτιμο αρχείο του Κέντρου Έρευνας και Μελέτης του Ρεμπέτικου Τραγουδιού με τίτλο "Το Σμυρνέικο Τραγούδι στην Ελλάδα μετά το 1922" εκδόθηκε το 1993 από τη δισκογραφική εταιρία των Αδελφών Φαληρέα ένα διπλό αναλογικό άλμπουμ με 25 συνολικά τραγούδια του Βαγγέλη Παπάζογλου, που αποτελούν σχεδόν τα άπαντα της επίσημα καταγραμμένης δισκογραφίας του. Τα ερμηνεύουν μεγάλα ονόματα της εποχής: Στελλάκης Περπινιάδης, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Γιώργος Κάβουρας, Κώστας Ρούκουνας και άλλοι λιγότερο γνωστοί, μεταξύ των οποίων και η Αγγελική Μαρωνίτη-Παπάζογλου, σύζυγος του συνθέτη.

(c) 2LP | Αφοί Φαληρέα/ Lyra | 1993 | Πηγή: Ιδομενέας