Η εταιρία Minos ήταν αυτή που πρώτη φιλοξένησε υλικό του Νικόλα Άσιμου ("Ο Ξαναπές", 1982) σε μια προσεγμένη παραγωγή με καλή ορχήστρα και άριστη ηχογράφηση και μάλιστα με την υποστήριξη δύο καταξιωμένων ερμηνευτών του ρεπερτορίου της, της Χαρούλας Αλεξίου και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος δεν έπαψε ποτέ να επιστρέφει στα τραγούδια του Άσιμου με ωραίες δικές του επανεκτελέσεις εν ζωή ή και μετά το θάνατο του εκκεντρικού τραγουδοποιού.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η εμπλοκή του Νικόλα στο δισκογραφικό κατεστημένο δεν στάθηκε και πολύ φιλική μαζί του κι έτσι περιορίστηκε και πάλι στο "πιθάρι" του ως σύγχρονος Διογένης αναζητώντας πάντα με αγωνία την ανθρώπινη επικοινωνία, αλλά και τους λιγοστούς πόρους για την επιβίωσή του. Κι αυτή η ανάγκη τον οδήγησε να ξεπουλά το έργο του με φτηνές ηχογραφήσεις σε κασέτες που διακινούσε παράνομα, ενώ παράλληλα πάσχιζε να στήνει αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις ή μικρές συναυλίες.
Οι κασέτες αυτές λοιπόν περιέχουν πλούσιο υλικό με άγνωστα κυρίως τραγούδια που δεν είχαν τον τρόπο να περάσουν σε διαύλους ευρύτερης κυκλοφορίας. Αν και όλο αυτό το υλικό διασώζεται στην κατοχή πολλών συλλεκτών, παρουσιάζει ασφαλώς μεγάλο ενδιαφέρον ότι ένα μέρος του τελικά εκδόθηκε επίσημα από τη Minos το 2002 με τον τίτλο "Βιομηχανία του πεζοδρομίου". Η έκδοση περιλάμβανε δύο ψηφιακούς δίσκους με δεκαεννιά συνολικά τραγούδια, σχεδόν όλα άγνωστα.
Πρόκειται για τραγούδια που κινούνται έντονα στο ύφος του νεορεμπέτικου συρμού των αρχών της δεκαετίας του '80, αλλά και της ροκ μπαλάντας. Φυσικά τα ερμηνεύει ο ίδιος ο Νικόλας με πολύ κέφι και ευαισθησία. Μια πολύ χρήσιμη έκδοση λοιπόν που ασφαλώς συμβάλλει στην πιο ολοκληρωμένη γνωριμία μας με τον μουσικό Νικόλα Άσιμο.
(c) 2CD | Minos |2002 | Πηγή: ΟΟ/d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου