Θα συνεχίσω με δυο προσωπικούς δίσκους του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (Χαιρετίσματα, Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ) που συνδέονται με το έργο του πρόωρα χαμένου εκκεντρικού τραγουδοποιού Νικόλα Άσιμου, καθώς είναι γνωστό ότι ο συγκεκριμένος ερμηνευτής ήταν από εκείνους που στήριξαν από την πρώτη στιγμή την προώθηση των τραγουδιών του Άσιμου είτε συμμετέχοντας σε δουλειές του, είτε ερμηνεύοντας σε δεύτερη εκτέλεση δικά του τραγούδια.
Η καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου θα έλεγα ότι βασίστηκε σε δυο στέρεους πυλώνες, στο πεδίο του "έντεχνου" τραγουδιού με εμβληματικές συνεργασίες (Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Λοΐζος, Θάνος Μικρούτσικος, Θωμάς Μπακαλάκος, Γιάννης Ζουγανέλης, Γιώργος Τσαγκάρης κ.ά.) και φυσικά στο πεδίο το ροκ τραγουδιού που τον κατέστησε το κορυφαίο εμπορικά όνομα στην εγχώρια ροκ δισκογραφία με αφετηρία το δίσκο "Φοβάμαι" (1982) και με σταθερή πορεία μέχρι και σήμερα.
Ο δίσκος "Χαιρετίσματα" εκδόθηκε από τη Minos το 1987 και αποτελεί την όγδοη προσωπική του δουλειά, τρία χρόνια μετά τον "Καρυωτάκη" του Μίκη Θεοδωράκη. Πρόκειται για ένα ροκ άλμπουμ με δέκα τραγούδια, από τα οποία τα μισά ανήκουν στον Νικόλα Άσιμο και αποτελούν τη δεύτερη επίσημη δισκογραφική παρουσία δικών του τραγουδιών ενόσω ακόμη βρισκόταν στη ζωή. Όλα έγιναν επιτυχίες με τις δυνατές ερμηνείες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά χωρίς αμφιβολία η τρυφερή μπαλάντα "Αγαπάω κι αδιαφορώ" ξεχωρίζει και αποκαλύπτει την απέραντα ευαίσθητη φύση του τραγουδοποιού.
Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου αποτελούν συνθέσεις του κιθαρίστα Χρήστου Τόλιου και του ίδιου του Βασίλη που εδώ ξεδιπλώνει πειστικά και το δικό του συνθετικό ταλέντο δίνοντάς μας όμορφα τραγούδια, ιδιαίτερα το τρυφερό "Πάρε με" σε στίχους της Αφροδίτης Μάνου, η οποία συμμετέχει και στα φωνητικά του δίσκου μαζί με τον Γιάννη Γιοκαρίνη και τον Χρήστο Τόλιο.
Και μιας και ανέφερα το όνομα της Μάνου, βρίσκω την ευκαιρία να εκφράσω για μια ακόμη φορά την απογοήτευσή μου για την ακατανόητη βύθισή της τα τελευταία χρόνια σ' ένα ιδεολογικό σκοταδισμό ανάμικτο με πατριδοκαπηλικές εμμονές και εθνικιστικές εκρήξεις! Αρκεί ν' ακούσει κανείς τα δικά της λόγια εδώ στο εναρκτήριο τραγούδι "Χαιρετίσματα" και να τα συγκρίνει με τις τωρινές ασυνάρτητες κραυγές της! Θλίψη...
(c) LP | Minos | 1987 | Πηγή: d58
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου