.jpg)
Ο Νίκος Γούναρης (1916-1965) ανήκει στην παλιότερη γενιά ερμηνευτών του "ελαφρού" τραγουδιού, αφού πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του '30 και για τρεις δεκαετίες μέχρι τον πρόωρο θάνατό του υπήρξε κυρίαρχη μορφή στο χώρο του ελληνικού πενταγράμμου εντός κι εκτός Ελλάδας, καθώς ταξίδευε ασταμάτητα στο εξωτερικό και κατά διαστήματα διέμενε κιόλας στην Αμερική διασκεδάζοντας τους απόδημους Έλληνες.
Ο ίδιος έπαιζε μαντολίνο και κιθάρα, ενώ έλαβε και μαθήματα βιολιού, γεγονός που του επέτρεψε να διαμορφώσει ένα ευρύ μουσικό πνεύμα που χωρούσε τα πιο ετερόκλητα μουσικά είδη, από τον Τσιτσάνη και το αρχοντορεμπέτικο της δεκαετίας του '50 ως το δημοτικό τραγούδι ή ακόμη και τον Μπαχ! Διέθετε εξαιρετικά εκφραστική και γλυκόλαλη φωνή που του επέτρεψε να ερμηνεύσει με μοναδικό τρόπο δεκάδες μελωδικά τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή. Πνεύμα προοδευτικό και ανήσυχο, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ από τις αρχές του '50 μάλιστα άρχισε να συνθέτει κι ο ίδιος τραγούδια, σε πολλά από τα οποία συχνά τον συνόδευαν στις ηχογραφήσεις οι καλοί του φίλοι Φώτης Πολυμέρης και Τώνης Μαρούδας.
Το 1995 η ΕΜΙ εξέδωσε ένα αναμνηστικό διπλό άλμπουμ βινυλίου για τον μεγάλο τροβαδούρο με τίτλο "Η Ελλάδα του Νίκου Γούναρη" υπό την επιμέλεια του Πάνου Γεραμάνη που ανθολογεί 23 συνολικά τραγούδια, τα περισσότερα σε δική του μουσική μαζί με συνθέσεις των Κώστα Γιαννίδη, Μιχάλη Σουγιούλ, Ζοζέφ Κορινθίου και άλλων. Στίχους έγραψαν ο Κώστας Μάνεσης, ο Κώστας Κοφινιώτης, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Θάνος Σοφός κ.ά. Ένα μάλιστα τραγούδι ("Και ρωτάω τα κύματα") βασίζεται σε στίχους του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Ταγκό, χορευτικοί και δημώδεις ρυθμοί, αρχοντορεμπέτικα ("Ένα βράδυ που 'βρεχε", "Ο μήνας έχει εννιά", "Πάμε στα μπουζούκια", "Άρχισαν τα όργανα") και άλλα συνυπάρχουν σ' αυτή την ανθολογία μαζί με μια σειρά υπέροχες μελωδικές στιγμές ("Όταν γελάς", "Γλυκά μου μάτια"). Τον μεγάλο ερμηνευτή συνοδεύουν το Τρίο Κιτάρα, το Τρίο Μέλοντυ, ο Φώτης Πολυμέρης, ο Τώνης Μαρούδας, η Βούλα Καλαβρού, ο Τάκης Μωράκης και χορωδία.
(c) CD | EMI | 1995 | Πηγή: d58
1 σχόλιο:
Οι Γούναρης-Μαρούδας ήταν το μεγάλο δίδυμο (όχι οι μόνοι βέβαια) που πήραν το κανταδόρικο τραγούδι και το μπόλιασαν με τους λαϊκοδημοτικούς ρυθμούς, φτιάχνοντας μια σχολή που επηρέασε όλη την επόμενη γενιά, που μας έδωσε τα μεγάλα τραγούδια. Είναι αδικημένοι καθώς ο ήχος τους ξέφευγε από το λαϊκό που έλαμψε μετά, αλλά δεν είναι τυχαίος ο σεβασμός που είχαν για αυτούς όλοι οι μεγάλοι.
Δημοσίευση σχολίου