Τα μεγάλα Τρίο του '50: Τρίο Κιτάρα (1985)

Η κυριαρχική παρουσία του Νίκου Γούναρη στο μεταπολεμικό μας τραγούδι  μας φέρνει συνειρμικά στο μυαλό και τα ποικίλα φωνητικά σύνολα που ξεπήδησαν μετά τον πόλεμο, με τα οποία ο μεγάλος τροβαδούρος είχε διαρκή συνεργασία. Τα ανδρικά φωνητικά "τρίο" ήταν το κυρίαρχο σχήμα που αναπτύχθηκε με μεγάλη επιτυχία κατά τις δεκαετίες του '50 και '60, όταν μάλιστα τα σχήματα αυτά είχαν ανελλιπή σχεδόν παρουσία και στο εγχώριο κινηματογράφο της εποχής. Από τα δημοφιλή αυτά "τρίο" θα ξεχώριζα ως τα πιο δραστήρια τρία: Τρίο Κιτάρα, Τρίο Καντσόνε και Τρίο Μπελκάντο. 

Το Τρίο Κιτάρα δημιουργήθηκε στα χρόνια της Κατοχής ακόμη, αλλά η επίσημη επαγγελματική τους δραστηριότητα ξεκίνησε το 1950 και διέγραψαν μια λαμπρή διαδρομή είκοσι ετών ως το 1971 που ολοκληρώθηκε ο κύκλος τους. Το αποτελούσαν οι: Γιώργος Δημάκης, Γιώργος Κεφαλάς και Ανδρέας Ζαφειρίου, ο οποίος στο ξεκίνημα του '60 έδωσε τη θέση του στον Γιώργο Μαρνέρο. Όλοι τους συμμετείχαν στα φωνητικά συνοδεύοντας με τις κιθάρες τους. Δισκογραφικά ξεκίνησαν το 1950 με τραγούδια του Γιώργου Μουζάκη ("Στο Τούγκο, Τούγκο") και του Μιχάλη Σουγιούλ, όπως ο περίφημος "Τραμπαρίφας" , για να ακολουθήσουν δεκάδες άλλες ηχογραφήσεις για τις 78 και 45 στροφές, χωρίς ποτέ όσο ήταν ενεργοί να εκδώσουν κανένα δίσκο 33 στροφών.

Το 1985 η ΕΜΙ (υπό την ετικέτα Regal) εξέδωσε ένα μικρό αναμνηστικό άλμπουμ με το λιτό τίτλο "Τρίο Κιτάρα" αφιερωμένο στο θρυλικό αυτό τρίο. Περιλαμβάνει δεκατέσσερις χαρακτηριστικές στιγμές τους από αυθεντικές ηχογραφήσεις της δεκαετίας του '50 με υλικό αφιερωμένο κυρίως στο ακμάζον τότε είδος του αρχοντορεμπέτικου μαζί φυσικά με μελωδικά τραγούδια του "ελαφρού" ρεπερτορίου με χρώματα παλιάς Αθήνας από τα στέκια της Πλάκας. Ο Αλέκος Σπάθης, ο Γιώργος Μουζάκης και ο Μιχάλης Σουγιούλ υπογράφουν τις περισσότερες συνθέσεις, μερικές από τις οποίες είναι πλέον κλασικές, όπως: "Για μια κιθαρίτσα", "Όσα ποτήρια κι αν ρουφώ", "Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα", "Πού θα με πας". Στο όμορφο τανγκό "Ας λέω πως σε ξέχασα" συμμετέχει και η ντίβα της εποχής Μάγια Μελάγια.

(c) CD | EMI/Regal | 1985 | Πηγή: d58