Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδά Μπάμπη Μπακάλη (1982)

Ας κλείσουμε σήμερα αυτόν το μακρύ αφιερωματικό κύκλο στο κλασικό λαϊκό τραγούδι των δεκαετιών του '50 και '60 με την πιο εμβληματική μορφή που σφράγισε ανεξίτηλα όλη αυτή την εποχή κι έγινε μοναδικό ίνδαλμα για όλους τους Έλληνες εντός κι εκτός συνόρων, έστω κι αν η αυτοκαταστροφική του φύση έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της, για να θρυμματίζει αυτόν το μύθο, χωρίς ωστόσο να το έχει καταφέρει τελεσίδικα.

Ο λόγος βέβαια για τον Στέλιο Καζαντζίδη (1931-2001), τον ερμηνευτή που ξεπέρασε ακόμη και τα όρια του μύθου για διόμιση περίπου δεκαετίες (1952-1975) τραγουδώντας τα πάθη και τα βάσανα του απλού ανθρώπου της δουλειάς και της προσφυγιάς με μια φωνή ακαταμάχητης δύναμης και εκφραστικής πληρότητας που δεν βολεύτηκε ποτέ στα τυποποιημένα σχήματα και που αδιαφόρησε επιδεικτικά στις σειρήνες της "έντεχνης" τραγουδοποιίας, την οποία αξιοποίησε στο έπακρο ο έτερος των Διόσκουρων του λαϊκού μας τραγουδιού Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

Από το τεράστιο σε όγκο, αλλά κι εντελώς ανισοβαρές σε ποιότητα ρεπερτόριο του μεγάλου ερμηνευτή, με το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν είμαι διατεθειμένος να αναμετρηθώ στο βαθμό που το έκανα ήδη με άλλους σημαντικούς ερμηνευτές, γιατί προφανώς δε θα επιθυμούσα να χαθώ στα αχαρτογράφητα σχεδόν πελάγη του, περιορίζομαι σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή τραγουδιών του Μπάμπη Μπακάλη, ο οποίος υπήρξε από τους βασικούς χορηγούς του ρεπερτορίου του και μάλιστα με τραγούδια που ανήκουν στις πιο εμβληματικές ερμηνευτικές του στιγμές, καθώς οι δυο τους συμπορεύτηκαν δημιουργικά και στις δυο περιόδους της ενεργού δραστηριότητας του βάρδου, δηλαδή στο διάστημα 1952-1963, όταν δισκογραφούσε για την Columbia, αλλά και στο διάστημα 1964-1975, όταν μεταπήδησε στην Odeon (μετέπειτα Minos), όπου και έθεσε μόνος του ένα μακροχρόνιο διάλειμμα αποχής από την ενεργό δράση αμέσως μετά την έκδοση του πολύ πετυχημένου εμπορικά δίσκου "Υπάρχω". 

Ο δίσκος "Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδά Μπάμπη Μπακάλη" που εκδόθηκε το 1982 από τη Margo (Minos) αποτελεί ένα μικρό δείγμα της συνεργασίας των δύο καλλιτεχνών με υλικό ωστόσο που περιορίζεται στο ρεπερτόριο της Odeon από τη δεκαετία του '60. Έχουν ανθολογηθεί δεκατέσσερα τραγούδια, από τα οποία τουλάχιστον τα μισά ("Όταν μεθάει ο άνθρωπος", "Τα χείλη σου όσα κι αν πουν", "Έκλεισε μια ιστορία", "Γεννήθηκα για να πονώ", "Και σιδερένια να είχα καρδιά", "Τα σφάλματα είναι για τους ανθρώπους", "Πριν χαράξει θα φύγω") υπήρξαν τεράστιες εμπορικές επιτυχίες. Στίχους έγραψαν ο Κώστα Βίρβος, ο Δημήτρης Γκούτης, ο Ηρακλής Παπασιδέρης και άλλοι. Σε κάποια από τα τραγούδια συνοδεύει τον Καζαντζίδη η πιστή σύντροφός του (ως το 1966) Μαρινέλλα, πάντα στη σκιά του μεγάλου βάρδου, λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους και εκτοξευθεί στα ύψη και η δική της προσωπική καριέρα.

(c) LP | Minos/Margo | 1982 | Πηγή: tzil./d58