Μίμης Πλέσσας: Ουτοπία (1976)

Η γόνιμη συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με τον Κώστα Βίρβο διατρέχει ολόκληρη τη δεκαετία του '70, από το 1971 με το Πανόραμα και το Ζει; ως το 1979 με το Λουκιανού Διάλογοι. Η συνεργασία αυτή απέφερε μπόλικα όμορφα τραγούδια γραμμένα στην τυπική τραγουδιστική φόρμα, την οποία ο συνθέτης γνώριζε άριστα. Υπήρξαν όμως και στιγμές αυτής της συνεργασίας που ήταν εμφανής η προσπάθεια να ξεφύγουν οι δημιουργοί από τις τυπικές μορφές και να μας δώσουν πρωτότυπες δημιουργίες έξω από τα συνηθισμένα πλαίσια. Ασφαλώς σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν οι δυο κύκλοι με διασκευασμένα ποιήματα του αρχαίου σατιρικού Λουκιανού, αλλά κυρίως ένας εντελώς ιδιαίτερος κύκλος θεατρικής διάθεσης τραγουδιών με τίτλο Ουτοπία που κυκλοφόρησε το 1976 από την Columbia.

Εδώ ο Βίρβος μοιάζει να εμπνέεται από την προαιώνια λογοτεχνία φαντασίας που πρωτοσυναντάμε στην κλασική αρχαιότητα είτε με το μύθο της χαμένης Ατλαντίδας στα φιλοσοφικά έργα του Πλάτωνα Τίμαιος και Κριτίας, είτε στην εξιδανικευμένη Πολιτεία του ίδιου φιλοσόφου, αλλά και στην ευφάνταστη Νεφελοκοκκυγία από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη μέχρι την περίφημη Ουτοπία του Άγγλου Sir Thomas More που σατίριζε τον αντιδραστικό καθολικισμό του Μεσαίωνα ή τη μελλοντολογική λογοτεχνία του Ιουλίου Βερν και φτάνοντας ως το εφιαλτικό 1984 του George Orwell μόλις τον περασμένο αιώνα. Στήνει λοιπόν ένα φανταστικό σκηνικό τοποθετημένο στο μακρινό μέλλον με επίκεντρο την Ουτοπία, την πρωτεύουσα του κράτους του Ουρανού, όπου μια παρέα σπουδαστών γιορτάζει την αποφοίτησή της. Στη μακρινή αυτή χώρα όλες οι φυλές του αστρόκοσμου παρουσιάζονται ενωμένες, τα σύνορα έχουν καταργηθεί και όλη η ζωή ρυθμίζεται από κουμπιά και αυτοματισμούς, ενώ δεν υπάρχουν χρήματα και το μόνο που απασχολεί τους πολίτες της είναι πώς θα ξοδεύουν τον άπλετο χρόνο τους... 

Σ' αυτό λοιπόν το φαντασιακό πλαίσιο που μοιάζει να απηχεί τα ισχυρά μηνύματα των μεγάλων κινημάτων που γέννησε η δεκαετία του '60 (χιπισμός, φολκ ρεύμα) κλήθηκε ο έμπειρος συνθέτης να βάλει τη δική του μουσική πινελιά και το αποτέλεσμα είναι μια ποπ όπερα βασισμένη σε μια σειρά ανάλαφρων θεατρικών και χορευτικών τραγουδιών με την ανάλογη ενορχήστρωση που κινείται εξολοκλήρου στην περιοχή του ποπ ρεύματος, τον οποίο άλλωστε και ο ίδιος είχε ήδη υπηρετήσει δόκιμα στο πρόσφατο παρελθόν. Εμπιστεύτηκε μάλιστα τα τραγούδια του σε μια ομάδα νέων και άγνωστων τότε παιδιών, όπως οι: Βάσια Ζήλου, Αλέξης (Κώστας Μπίγαλης), Χρήστος Γριτσόπουλος, Ιορδάνης Χατζηιωάννου, Σοφία Χρήστου και Μηνάς Κωνσταντόπουλος. 

(c) LP | EMI Columbia | 1976 | Πηγή: tzil/d58